Общие сведения

Юридическое название учреждения образования:

Государственное учреждение образования «Клецкий детский сад №1», Бирук Инна Ивановна, заведующий.

Тема педагогического проекта:

 «Развитие национального самосознания у детей дошкольного возраста средствами белорусских народных  игр».

Сроки реализации педагогического проекта:

2021-2024 годы.

Участники реализации педагогического проекта:

Педагогические работники (согласно приказу заведующего от 31.08.2021 №76).

№п/п	Ф.И.О. педагогов	Должность	Образование
1.	Бирук Инна Ивановна	Заведующий	Высшее
2.	Антонович Ольга Леонидовна	Воспитатель дошкольного образования	Высшее
3.	Бурьяк Ирина Васильевна	Воспитатель дошкольного образования	Высшее
4.	Грибок Светлана Константиновна	Руководитель физического воспитания	Высшее
5.	Пуляк Елена Васильевна	Музыкальный руководитель	Среднее специальное

В реализации проекта участвуют 40 воспитанников в возрасте от 3 до 6 лет, законные представители воспитанников.

  реализации педагогического проекта:

 Червякова Елена Юрьевна, старший преподаватель кафедры педагогики и психологии дошкольного и начального образования ГУО «Минский областной институт развития образования».

Отчет составил: Бирук Инна Ивановна, заведующий.

Дата составления отчета:

19.05.2023

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Актуальность педагогического проекта

 

Выбор темы проекта был актуален для учреждения дошкольного образования. Наблюдения за общением дошкольников, воспитателей и родителей показало, что как у детей, так и у родителей практически отсутствуют коммуникативные навыки белорусскоязычного общения, хотя в учреждении образования каждый четверг недели белорусскоязычный и все общение участников образовательного процесса проходит на белорусском языке. Но оказалось этого общения недостаточно. Так как современная семья, к сожалению, не является ни носителем, ни хранителем белорусского языка и культуры. Большая часть родителей не разговаривает на белорусском зыке, не интересуется национальными традициями и культурой. Быт и традиции современной семьи также далеки от национальных традиций. Соответственно, не затрагивает эта сфера интересов и детей. Поэтому, приходя в детский сад, большинство детей не понимают белорусскую речь, если образовательный процесс проходит на белорусском языке, и не имеют представления о национальной культуре, социокультурных традициях своей местности. Поскольку  учреждение образования находится в городской местности, образовательный процесс, в том числе спортивные праздники, развлечения организовываются и на белорусском языке, используются белорусские игры, литературный материал на белорусском языке. Все это вызывает определенные трудности для восприятия и воспроизведения воспитанниками.

Второй аспект, который побудил к созданию данного проекта заключается в следующем. При всем разнообразии игровой деятельности детей, в ней очень малую долю занимают народные игры. В современной праздничной культуре белорусов практически не реализуется воспитательный и творческий потенциал народной игры. Игры сейчас не столько воспитывают, сколько забавляют. А это в корне неправильно. Ведь именно в народной игре сконцентрированы основные бытовые и культурные навыки белорусов, которые отражают многовековые традиции. Народная игра является одним из наиболее эффективных и доступных детям дошкольного возраста средством приобретения социального опыта. Народная игра направлена на усвоение привычек, традиций, обрядов своей местности, окружающей среды. Именно поэтому грамотное использование в образовательном процессе учреждения дошкольного образования народных игр позволит сформировать ценностное отношение к национальной культуре и традициям. Белорусские народные игры – одно из самых старых и оригинальных средств воспитания. Целенаправленность и функциональность традиционной белорусской игры остается стабильной платформой воспитания патриотизма, духовности и физических качеств личности, формирования характерных черт белорусов.

Цель: создание условий для разностороннего развития ребенка дошкольного возраста посредством использования народных педагогических традиций и современных подходов в воспитании.

Задачи педагогического проекта:

1. Развивать у детей устойчивый интерес к белорусской национальной культуре путем знакомства с белорусскими народными играми.
2. Помочь воспитанникам посредством  народных игр усвоить основные особенности белорусского народного быта и традиций.
3. Привлечь родителей к совместной деятельности по возрождению национальных традиций, культуры и речи.
4. Формировать коммуникативные умения воспитанников дошкольного возраста и их родителей через организацию игровой деятельности.

 

Содержание работы участников педагогического проекта

 

Педагогический проект «Развитие национального самосознания детей дошкольного возраста посредством белорусских народных игр» рассчитан на 3 года работы. 

В целях эффективности реализации педагогического проекта в учреждении дошкольного образования была создана творческая группа педагогов нашего учреждения. Обеспечено информирование педагогического коллектива (протокол  от 31.08.2021 №1 педагогического совета), и законных представителей (протокол от 19.09.2021 №1 общего родительского собрания) о деятельности учреждения дошкольного образования в рамках реализации областного педагогического проекта (цели, задачи и предполагаемые результаты).

На подготовительном этапе приоритетной задачей было: проведение анкетирования педагогических работников и родителей, опрос воспитанников  с целью выявления сформированности знаний по проблеме педагогического проекта, изучения структуры национального самосознания воспитанников.

На основании предложенного опросника  для воспитанников было выявлено следующее: у 28% детей национальное самосознание сформировано на высоком уровне, средний уровень развития национального самосознания характерен для 43% детей, низкий – для 29% детей.

В результате анкетирования родителей было обнаружено, что большая часть родителей (58%) интересуется формирование у своего ребенка знаний о национальной принадлежности, однако многие родители не прилагают к этому никаких усилий (42%).

Результаты анкетирования педагогов показывает, что 46% педагогов имеют определенные знания и умения по приобщению детей к национальной культуре и широко используют  в образовательном процессе. 64 %  - недостаточно владеют знаниями и умениями в данном направлении. Также выясняется, что педагогами в работе не используется видовое разнообразие народных игр. Чаще всего педагоги ориентируются на представленные в методических пособиях досуговые и подвижные игры с правилами. Педагоги недооценивают возможности использования народной игры в качестве режиссерской работы для формирования языковой части национальной идентичности. Обнаруживается неумение педагогов вовлечь детей в народную игру и творчески ее развить как маленький спектакль, сценку с исполнением различных социальных ролей.          Результаты, полученные в процессе  анкетирования и опроса, убедили нас в правильности выбора темы педагогического проекта.

По итогам проведенной работы нами были определены формы и способы оказания информационно-методической консультативной и практической помощи участникам реализации педагогического проекта.

С целью пропаганды деятельности по реализации проекта и информационной поддержки участников проекта, на сайте учреждения образования в рубрике «О нас» была создана отдельная вкладка «Педагогический проект», где размещаются основные материалы, отражающие сам проект и мероприятия, проводимые в ходе реализации проекта.

В рамках второго  этапа педагогического проекта реализован ряд мероприятий, направленных на организацию непосредственной работы с воспитанниками и законными представителями по развитию национального самосознания, активное привлечение законных представителей к работе над проектом, повышение методической и профессиональной компетенции участников проекта, пополнение предметной развивающей среды, необходимой для качественной реализации проекта. Были распределены обязанности между участниками педагогического проекта. 

В реализации проекта принимают участие 38 воспитанников дошкольного возраста.

Работа по реализации второго этапа педагогического проекта была направлена на практическое применение народных игр в образовательном процессе и самостоятельной деятельности воспитанников. В рамках педагогического проекта  проведены различные мероприятия.

Прошло непосредственное знакомство с белорусскими национальными календарными и семейно-обрядовыми играми, проведены музыкальные и спортивные праздники и развлечения, досуги. На протяжении 2022/2023 учебного года  воспитанники  познакомились с народными играми «Лён», «Гарлачык», «Каза», «Каляда», «Замарожаныя», «Журавель», «Запякаем хлеб» (Приложение 1). Помимо непосредственного ознакомления с играми, педагогами был подобран разнообразный материал об объектах быта и культуры, отраженных в играх. Ознакомление воспитанников с этими аспектами проходило не только в процессе игр, но и в различных видах нерегламентированной деятельности воспитанников. Изученные игры послужили основой для проведения праздников и развлечений  «Беларуская хатка», «Святая зямля», «Куфэрак беларускіх гульняў», «День защитников Отечества».

На протяжении учебного года воспитанники познакомились с предметами быта, народными ремеслами, элементами крестьянского быта, народными игрушками, которые описываются, встречаются либо связаны с изученными играми. Усилиями педагогов, законных представителей в групповых помещениях созданы уголки белорусского быта и культуры, которые постоянно пополняются материалами. 

В методическом кабинете создан уголок по теме проекта, собраны материалы для педагогов и родителей по использованию подвижных народных игр в жизни ребенка, а также материал по ознакомлению воспитанников с белорусскими традициями и бытом. Создана картотека белорусских народных игр для возрастных категорий воспитанников учреждения дошкольного образования. Также разработана картотека игр по патриотическому воспитанию дошкольников.

Самое большое внимание в ходе реализации педагогического проекта уделяется созданию предметной развивающей среды, необходимой для качественной дальнейшей реализации проекта. Воспитателями дошкольного образования проведена значительная работа в данном направлении. В групповых помещениях созданы уголки белорусского быта, где размещено необходимое игровое оборудование, предметы быта, национальной одежды,  атрибуты для народных игр, изготовленные силами воспитателей и родителей дошкольников, необходимые для организации самостоятельной игровой деятельности дошкольников.

Велась работа также по созданию атрибутов для организации белорусской народной игры: «кошыки», вазы, украшения, игрушки, шапочки, медальоны, костюмы, которые с удовольствием используются детьми.

В ходе проекта повысился процент обеспеченности (88% (80%)) средствами воспитания и обучения для формирования национального самосознания у воспитанников, а также приобщения их к белорусской национальной культуре посредством  белорусских народных игр, что  позволит в дальнейшем проводить реализацию педагогического проекта на достаточном уровне.

Чтобы материал закреплялся воспитанниками последовательно, была составлена картотека игр-хороводов для занятий в ходе образовательной услуги «Детский фитнес».

Сложность и тяжесть представляет собой классификация белорусских народных игр. Многие из них имеют постоянную привязанность не только к определенным сезонам или порам года, но и к конкретным календарным датам. Мы сейчас проводим работу по классификации народных игр и отбираем для работы в последующем, дали краткое описание содержания и смысла народных праздников (Приложение 2).

Для того, чтобы разбудить интерес  детей к народным традициям, много внимания уделялось подбору стихотворений, загадок, считалок, народных примет.

На протяжении реализации проекта разрабатывали конспекты занятий по образовательным областям «Ребенок и общество», «Ребенок и природа», «Физическая культура», «Художественная литература», «Музыкальное искусство» с целью интересней донести до детей национальную культуру и быт, содержание белорусских народных игр.

Оказывалась консультационная помощь  педагогам  по темам: «Сущность и методика проведения белорусских народных игр», «Особенности белорусских народных игр».  Также было организовано проведение семинара-практикума «Классификация белорусских народных игр», в ходе которого педагоги закрепили и расширили знания о классификации белорусских народных игр, об особенностях организации, создании условий в учреждении дошкольного образования.

Однако, недостаточной была работа по повышению квалификации педагогов, участников проекта. Данному направлению следует уделить внимание в следующем учебном году.

В работе активно взаимодействовали воспитатели дошкольного образования, музыкальный руководитель, руководитель физического воспитания. В результате был создан календарь народных праздников, разработаны сценарии к народным праздникам «Масленица», «Коляда», «Вяликдень», «Гуканне вясны». Музыкальным  руководителем и руководителем физического воспитания подготовлен и проведен  совместный   праздник «Коляда», «День защитника Отечества», а также для воспитанников старшей группы прошло мероприятие «Познаем Беларусь вместе». В этих мероприятиях широко использовались белорусские народные игры, игры-хороводы.

Внимание по реализации педагогического проекта уделялось работе с законными представителями воспитанников.

Проводились консультации на темы: «Белорусские народные игры в современном обществе», «Роль народных традиций в воспитании детей дошкольного возраста» и др. Организовывалось  индивидуальное консультирование родителей.

 

Оценка результатов реализации педагогического проекта

Критерии и показатели эффективности методического  сопровождения

 

Критерии	Показатели	Способ измерения	Оценка результатов (конец учебного года)
Сформированность знаний по проблеме педагогического проекта	Уровень знаний	Анкетирование	58% родителей интересуется формирование у своего ребенка знаний о национальной принадлежности, 42%  -  не прилагают к этому никаких усилий. 46% педагогов имеют определенные знания и умения по приобщению детей к национальной культуре. 64 %  - недостаточно владеют знаниями и умениями в данном направлении.
Изучение структуры национального самосознания воспитанников	Степень сформированности знаний	Опросник	У 28% детей национальное самосознание сформировано на высоком уровне, 43%средний уровень, низкий – для 29% детей.
Соответствие предоставленной информации  запросам педагогов в вопросах обучения и воспитания.	Содержание информации (доступность, научность, объём и полнота) и её практическая направленность	Опрос по итогам конкретных мероприятий, консультации	Не соответствует -6%; соответствует частично-28%; соответствует в полной мере -66%.
Соответствие предоставленной информации  запросам законных представителей.	Содержание информации (доступность, научность, объём и полнота) и её практическая направленность	Онлайн-опрос по итогам конкретных мероприятий, консультации	Не соответствует -8%; соответствует частично-34%; соответствует в полной мере -58%.
Удовлетворенность результатами деятельности  всех участников педагогического проекта.	Степень удовлетворенности педагогов и законных представителей по реализации проекта.	Анкетирование.	Не удовлетворены – 9%; удовлетворены частично -30%; удовлетворены полностью -61%, мотивированны на применение в практической деятельности.

 

Результативность проведённых мероприятий прослеживается в повышении качества организации образовательного процесса, повышении профессиональной компетентности педагогов и педагогической грамотности родителей по вопросам формирования национального самосознания детей дошкольного возраста посредством белорусских народных игр.

 

Проблемы и перспективы  реализации педагогического проекта.

По окончании первого этапа реализации педагогического проекта деятельность в выбранном направлении будет продолжена в рамках  заключительного этапа.

Наработанные материалы позволят продолжить качественную работу по формированию у дошкольников основ национальной культуры и традиций посредством белорусских народных игр на последующем этапе реализации педагогического проекта.

Результаты педагогического проекта будут:

- освещены на заседаниях районных методических объединений;

- продемонстрированы выступления из опыта работы по данной теме в рамках педагогического марафона;

-  представлен опыт работы в средствах массовой информации;

- представлены результаты реализации этапов педагогического проекта на информационном сайте учреждения дошкольного образования.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Приложение 1

Гарлачык

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць у бегу, ва ўменні дзейнічаць па сігналу, хутка арыентавацца ў навакольным. Развіваць увагу.

         Aпicaннe гульні: дзеці сядзяць у крузе на кукішках. Гэ­та «гарлачыкі». Па кругу ходзіць пакупнік. Спыніўшыся каля каго-небудзь, ён пытаецца:

—  Колькі каштуе «гарлачык»? Дзіця адказвае:

За «гарлачык» гэты

Дай нам зусім крышку:

Каб ніколі не хварэць

—  Маннай кашы лыжку.

Пасля гэтых слоў дзіця-гарлачык паднімаецца наногіi бяжыць па кругу ў адным напрамку, а пакупнік—насустрач яму. Кожны імкнецца заняць свабоднае месца. Той, хто спазняецца, становіцца пакупніком.

         Правілы гульні:дзеці павінны бегчы па кругу ўрозных напрамках пасля слоў «...маннай кашы лыжку»; кожны з ix імкнецца заняць свабоднае месца.

 

Замарожаныя

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі бегу, змяняючы тэмп i напрамак. Выхоўваць смеласць, сумленнасць. Aпicaннe гульні: па лічылцы:

Дзед Мароз, Дзед Мароз

Бабу снежную прынёс,

Баба, баба, снегавуха,

Не хапай мяне за вуха!—

         Дзеці выбіраюць Дзеда Мароза i разбягаюцца па пляцоўцы. Дзед Мароз бяжыць за імii імкнецца дакрануцца да аднаго з дзяцей рукой, замарозіць яго. Замарожаны пaвiнен спыніцца i расставіць pyкi у бaкi. Гульня заканчваецца, калі будуць замарожаны ўсе дзеці. Затым выбіраюць новага Дзеда Мароза i пачынаюць гульню спачатку.

         Правілы гульні:замарожанае дзіця павінна расставіць pyкi у бaкii не рухацца.

 

Гаспадыня iкот

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць у бегу з лоўляй i выкрутамі, развіваць спрыт, вынослівасць.

         Апісанне гульні: дзеці выбіраюць па лічылцы маці, дач­ку i ката. Усе астатнія — збаночкі.

Маці гаворыць:

—  Вось тaм, каля бярозкі, будзе склеп. А вось тут — наш дом.Ідзіце ўсе, збаночкі, у дом!

Збаночкі прыйшлі i спыніліся. Maцi гаворыць:

—  Дапамажы мне, дачушка, збаночкіў склеп аднесці. Маці бярэ двух дзяцей за  рукі, дачка   таксама   бярэдвух дзяцей за pyкi, iўсе ідуць ад дома да склепа — гэта яны збаночкі нясуць.

Так i ходзяць маці з дачкою, пакуль не перанясуць у склеп усе збаночкі. У склепе збаночкі стаяць або сядзяць на кукішках.

—  Ну, дачка,— гаворыць маці,— я на работу пайду, а ты дома сядзі ды наглядвай за катом, каб ён у склеп не залез, збаночкі не перакуліў.

Сказала i адышла убок. Дачцэ сумна адной сядзець,пайшла яна да сябровак. А кату толькі гэта i трэба. Азірнуўся ў адзін бок, удругі i пайшоў да склепа. Пачаў збаночкi перакульваць, кране лапкай i  скажа:

—  У гэтым — смятанка! У гэтым — малако! У гэтым — тварог! У гэтым — кіслае малако! У гэтым — масла!

Вярнуліся маці i дачка i пачалі лавіць ката. Ды дзе там — не даецца кот у рукі. Тады падымаюцца ўсе збаночкii пачынаюць лавіць ката.    Бегаюць ды прыгаворваюць:

—  Не выкруцішся, кот! Пападзешся, кот!

Давайце яго, свавольніка, сеткаю лавіць! —гаворыць маці.

Хутка ўсе за pyкiўзяліся—атрымалася сетка. Пачалі ката сеткаю лавіць. Ён туды, ён сюды — ды не змог на гэты раз уцячы: трапіў у сетку.

Пачаў прасіцца:

—  Адпусціце мяне! Не буду перакульваць збаночкі! Стаў круг шырэйшы. Усе гавораць кату:

—  Патанцуй, паскачы, тады адпусцім!

Кот танцуе. Усе бачаць: змарыўся кот. Разнялі сетку.

—  Выходзь, кот. Выходзь ды памятай:

Першы раз даруецца, 

 Друп — забараняецца!

I разбегліся ўсе, хто куды.

         Правілы гульні:дзеці-збаночкі пачынаюць лaвiць дзіця-ката толькі тады, калі ix аб гэтым просіць дзіця-маці; дзіця-кот лічыцца злоўленым, калі дзеці сашчэпяць pyкi вакол яго.

Каза

(сярэднi дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі бегу з лоўляй i выкру­тамі на абмежаванай плошчы. Выхоўваць смеласць, настойлівасць.

         Апісанне гульні: дзеці выбіраюць пастуха. Робяць тэта так: шырока расстауляюць нorii, нахіліўшыся, пракідваюць паміж iмi кароткую палачку назад ад сябе. Чыя палачка ўпадзе бліжэй, той i павінен пасвіць козы. Дзеці прывязваюць да слупка вяроўку даужынёй 1,5—2 м i даюць пастуху канец вяроўкіў рукі.  На такой адлегласці ад слупка ён павінен знаходзіцца. Затым удзельнікі гульні складаюць каля слупка свае палачкі, якія называюцца ко­замі.

         Па свістку пастуха дзеці падбягаюць да слупка, iмкнyчыся схапіць палачку, а пастух стараецца перашкодзщь гэтаму. Калі дзецям удаецца схапіць дзве-тры палачкі, усе iгpaкi шырока расстаўляюць нoгi, а пастух на карачках павінен прапаузці праз расстаўленыя вароты.

         Правілы гульні:дзіця-пастух не падпускае дзяцей да слупка, каля якога складзены палачкі, ён можа дакрануцца (запляміць) іграка рукой, пасля чаго той выбывае з гульні.

 

Паляванне на лісаў

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць у хадзьбе i бегу па кругу, ва ўменні хутка арыентавацца у навакольным. Выхоўваць пачуццё калектывізму, узаемадапамогі.

         Aпicaннe гульні: Па дамоўленасці дзеці выбіраюць паляўнічага i пяць лісаў. Астатнія дзеці, узяўшыся за рукі, утвараюць чатыры маленькія кругі. Гэтыя кpyгi раўнамерна размяшчаюцца па пляцоўцы. Кожны круг—гэта лісіная нара, дзе жыве адзін лic. Сярод кругоў бегае ліс, у якога няма нары. За імпалюе паляўнічы. Як толькі ліс залазіць у якую-небудзь нару, то лic, што у ей знаходзіцца, павінен адразу ж пакінуць яе iўцякаць ад паляўшчага ўдругую нару. Злоўлены ліс становіцца паляўнічым.

         Правілы гульні:у кожнай нары павінен жыць толькі адзін ліс. Паляунічы не мае права лавіць ліса, які схаваўся ад яго ў крузе.

 

Рэшата

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць хуткасць i дакладнасць рухау. Выхоуваць смеласць, сумленнасць.

         Апісанне гульні: дзеці становяцца ў адзін рад. Дзіця, якое стаіць спераду, бярэ ўpyкi палку, а ўсе астатнія трымаюць адзін аднаго рукамі за пояс. Адзін з дзяцей — водзячы не становіцца ў рад, ён бярэ хустачку, скручвае ў трубачку i на адным яе канцы завязвае невялікі вузельчык. Зрабіўшы, такім чынам, лёгенькі скрутачак, ён пaвiнен стукнуць iм па плячах апошняга iгpaкa. Але той не чакае гэтага.  Ён зрываецца з месца, бяжьщь да першага у радзе, бярэ ў яго палку i становщца перад iм, г. зн. хаваецца за палкай. Калі гэта iгpaкy зрабіць удаецца, водзячы падбягае да дзіцяці, якое стала апошнім, iімкнецца ўдарыць яго. Так гуляюць да той пары, пакуль не падойдзе чарга бегчы iгpaкy, якіў пачатку гульні стаяў спераду з палкай у руках. Тады скрутачак перадаецца гэтаму iгpaкy, і гульня працягваецца.

         Правілы гульні:калі irpoк не паспее схавацца за пал­кай, i aтpымлiвae скрутачкам па плячах, ён павінен бег­чы яшчэ раз вакол рада дзяцей.

 

Каноплі

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: выпрацоўваць навыкі хуткага бегу, уменне адгадваць тактычныя прыёмы праціўніка, фарміраваць вытрымку.

         Aпicaннe гульні: ігракі па дамоўленасці выбіраюць гаспадара, становяцца ў шарэнгу i бяруцца за pyкi. Гаспадар ідзе ўздоуж шapэнri, спыняецца каля аднаго з iгpaкoў i  пачынае з ім дыялог:

—  Прыходзь да мяне каноплі палоць.

—  Не хачу!

 —  А кашу есці?

—  Хоць зараз!

—  Ах ты, гультай!—iў гэты жа  час  бяжьщь  у  любы канец шарэнгі. Адначасова iiгpок бяжьщь у тым жа напрамку, але за спінамі iгpaкoў. Хто першы — гаспадар ці гультай — возьме за руку апошняга ў шарэнзе, той становіцца з ім побач, aiгpoк, які застаўся, займае месца гаспадара.

         Правілы гульні: пасля слоў «Ах ты, гультай!» гаспадар можа зрабіць некалькі падманлівых рухаў; пакуль гаспа­дар не пабяжыць, гультай не мае права кранацца з месца.

 

Садзі лянок!

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць каардынацыю рухаў, хуткасць, уменне арыентавацца ўнавакольных абставінах.

         Aпicaннe гульні: перад пачаткам гульні дзеці выбіpaюць вядучага. Затым на зямлі рысуюць кружкі — «гнёзды, якix пaвiннa быць на 2 — 3 менш чым irpaкoў. Усе стано­вяцца ў агульны круг i бяруцца за рукі. Вядучы ходзіць па кругу i робіць розныя pyxi: прысядае, падскоквае i г. д. Дзеці, не разнімаючы рук, павінны паўтараць яго дзеянні. Нечакана вядучы камандуе «Садзі лянок!» Кожны імкнецца заняць «гняздо». Той, хто яго не зойме, лічыцца пасаджаным, i яго садзяць у гняздо, дзе ён знаходзіцца да канца гульні. Затым гульня паутараецца.

         Правілы гульні: вядучы павшен падавацькаманду «Садзі лянок!» у той момант, калі дзеці зацікаўлены выконваннем разнастайных рухаў.

 

Чараўнік

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць ва ўменні імітавацьдзеянні дарослых, развіваць узгодненасць рухаў, памяць.

         Aпicaннe гульні: дзеці выбіраюць чараўнікa. ён садзіцца i чакае дзяцей, якія, адышоўшы ўбок, дамаўляюцца, што будуць рабіць, напрыклад, збіраць ягады, купацца ў рацэ i інш.

Потым яны ідуць да чарауніка i гавораць:

—  Добры дзень, чараушк!

 Чараунік адказвае:

—  Добры дзень, мілыя дзеткі!  Дзе вы былі?

Дзеці адказваюць:

—  У лесе!— i пачынаюць паказваць тое, што яны дамовiлicя рабіць.

Дзеці паказваюць, а чараўнік павінен адгадацъ. Калі адгадае, дзеці ад яго ўцякаюць, а ён ловщь ix. Каго зловіць, той становіцца чараўніком, а ранейшы чараўнік ідзе да дзяцей. Гульня пачынаецца спачатку.

         Правілы гульні: pyxiўcix дзяцей павінны мець аднолькавы характар; чараўнік мае права лавіць дзяцей толькi на адзначаным месцы.

 

ЛЯНОК

(сярэднi дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць ва уменні ўзгадняць pyxica словамi пecнi. Выхоўваць пачуццё калектывізму, цікавасць да народнага фальклору.

         Aпicaннe гульні: з ліку тых, хто прымае удзел у гульні, выбіраецца «бабуля». Астатнія становяцца ў круг. Яны пытаюцца:

—  Што ты, бабуля, нам прасці дасі? Бабуля выходзіць у цэнтр круга i адказвае:

—  Старым бабулькам воўны пасмачку, А прыгожым маладзічкам белы лянок!

   Пасля гэтага дзеці разам з бабуляй пачынаюць спяваць, паказваючы pyxaмi дзеянні, пра якія гаворыцца ў пecнi:

         А мы сеялі,  сеялі лянок,

         Белы, слаўны кужалёк!

         Урадзіся,  наш лянок!

         Урадзіся, кужалёк.

         Мы лянок ipвaлi, ж а л i,

         Абразалі, у полі слалі,

         У снапочкі 3бipалi.

         Урадзіся лянок

         Белы, слаўны кужалёк.

         Правілы гульні:дзеці павінны дакладна выконваць дзеянні, якія паказвае «бабуля».

А МЫ ПРОСА СЕЯЛI

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі перамяшчэння шарэнгай: выхоўваць пачуццё калектывізму, сяброўскія адносіны дзяцей паміж сабой.

         Апісанне гульні: дзеці, узяушыся за pyкi, стаяць дзвюма шарэнгамі, тварам адзін да аднаго. У адной шарэнзе хлопчыкі, у другой —дзяучынкі.

Хлопчыкі шарэнгай падыходзяць да дзяўчынак i спяваюць:

—  А мы проса сеялі, сеялі!  (ідуць на сваё месца.)

    Дзяучынкі паўтараюць  гэтыя  ж  pyxii   таксама  спяваюць:

—  А мы проса вытапчам, вытапчам, вытапчам!

—  Ды чым жа вам вытаптаць, вытаптаць, вытаптаць? (Ідуць i спяваюць хлопчыкі.)

—  А мы коней выпусцім, выпусцім, выпусцім! (Ідуць i спяваюць дзяўчынкі.)

—  А мы коней пераймём, пераймём, пераймём!  (Ідуць i спяваюць хлопчыкі.)

—  Ды чым  жа вам   пераняць,   пераняць,   пераняць? (Ідуць i спяваюць дзяучынкі.)

—  А  шаўковым   повадам,   повадам,   повадам!    (Ідуць хлопчыкі.)

—  А мы коней выкупім, выкупім, выкупім! (Ідуць дзяўчынкі.)

—  Ды чым   жа вам   выкупіць,   выкупіць,   выкупіць? (Ідуць хлопчыкі.)

—  А мы дадзім сто   рублёў,  сто  рублёў,   сто  рублёў! (Ідуць дзяўчынкі)

—  Не трэба нам тысячы, тысячы, тысячы. (Ідуць хлопчыкі.)

—  А мы дадзім дзеўчыну, дзеўчыну, дзеўчыну.  (Ідуць дзяучынкі. Усе вяртаюцца назад.Адна   дзяўчынка   застаецца.)

—  Вось гэта трэба нам, трэба нам, трэба намі (Хлопчыкі падыходзяць да дзяучынкіi становяцца кругам вакол яе.) Дзяўчынка танцуе, а хлопчыкі пляскаюць у далоні.

         Правілы гульні: дзеці павінны рухацца роўнай шарэн­гай; у той час, калі ідуць i спяваюць хлопчыкі, дзяўчынкі стаяць на месцы, i наадварот.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Приложение 2

Календарь народных праздников Беларуси

Зима

Карачун (19 - 21 декабря, в зависимости от года) - славянский праздник посвящённый дню зимнего солнцестояния. Назван так в честь славянского божества холода и морозов - Карачуна. Предки белорусов верили, что Карачун управляет морозами и укорачивает световой день. Помогают ему в этом слуги - медведи-шатуны и метели-волки. 

Масленица (последняя неделя перед Великим постом) – праздник проводов зимы и встречи весны. Отмечается в последнюю неделю перед Великим постом. По традиции, во время Масленицы хозяйки пекут блины – символы Солнца. В конце масленичной недели устраиваются масштабные народные гуляния, во время которых проводятся различные веселые конкурсы - на смелость, ловкость и физическую силу, устраиваются хороводы. Венчает празднование - сожжение чучела Зимы.

Коляды (25 декабря – 6 января) – древнее языческое торжество, посвящённое началу нового года. Коляды считались одним из главных праздников и готовились к нему заранее: делали уборку в доме, закалывали домашних животных для праздничного стола, облачались в новую одежду. Молодежь собирались группами и ходила колядовать. Колядовщики заходили в дома, где пели, танцевали, разыгрывали веселые сценки, за что получали угощения от хозяев дома. В настоящее время традиции празднования коляд не забыты.

Весна

Гуканне весны (середина-конец марта) - старинный обряд зазывания весны. Чтобы ускорить ее приход древние славяне устраивали праздник, во время которого зазывали весну специальными песнями «веснянками», а также изготавливали фигурки птиц из бумаги, ниток, лент или теста и украшали ими деревья. Такие фигурки вешали как можно выше, для того, чтобы их заметили настоящие птицы, которые согласно верованиям предков, несли на своих крыльях весну.

Вербница или Вербное воскресенье (шестая неделя Великого поста) - христианский праздник Вход Господень в Иерусалим. Отмечается в последнее воскресенье перед Пасхой. Согласно традиции в этот день верующие освящают в церкви веточки вербы в знак того, что когда-то Иисус Христос в этот день вошёл в Иерусалим верхом на осле. В восточной традиции это означает, что Спаситель вошел в город с миром. В честь этого события горожане услали путь Христа пальмовыми ветвями, которые в северных странах были заменены на ветки вербы - первого дерева, которое распускается весной.

Пасха (Вялікдзень)

         Со времён язычества — это праздник встречи тепла, солнечных дней. Потом уже он слился с церковным праздником Воскресения Христова, или Пасхи. На Беларуси его в основном называют Вялікдзень, иногда вяличка, В зависимости от календаря выпадает он на разные дни — между 4 апреля и 8 мая. Накануне ничего нельзя было делать, иначе год пройдёт без пользы. Считалось, что с этого дня до Вознесенья по земле бродят Христос с апостолами в виде нищих, награждая добрых людей и осуждая плохих. В белорусских деревнях полагали, что в этот день «солнце играет», то есть переливается. Молодёжь ходила на пригорки, взбиралась на звонницу, чтобы увидеть восход, ладила качели, водила хороводы.

Обязательно накануне пекли пасху — высокий круглый хлеб из пшеничной муки, на верху его выкладывали из теста крест. Оставшиеся корки потом сушили, толкли и клали в водку — это оберегало от нечистой силы. Символом праздника были яйца. Их отваривали в луковой шелухе, потом освящали в церкви. Освящённое яйцо, придя, домой, клали в воду, водой этой после умывались, а девушки яйцом гладили лицо, чтобы быть красивыми. Очень любили в эти дни играть в битки — чьё яйцо крепче — и катать яйца: катившееся с бугорка яйцо ударялось о чьё-нибудь и играющий забирал его.

В первый пасхальный вечер по сёлам под окнами пели пасхальные (волочебные, от слова волочиться) песни. Песенников называли волочёбниками, а запевал починальниками. Первая песня обычно адресовалась хозяину и хозяйке, в ней восхваляется порядок в хате, достаток, упоминают, что святой Юрья (Георгий) запасает им коров, святой Микола — коней, святой Илья — урожай. После каждого куплета восклицали: «Христос воскресе!». С волочебниками ходил музыкант с гармошкой или с дудой, мехоноша с большим мешком, куда он складывал подарки. А давали в каждой хате пяток яиц, кусок пирога, сыра, сала. Иногда звали в хату выпить водки. Далее идут пожелания счастья, богатства, здоровья и хорошего урожая. Заканчивается песня так: Потом волочебники садились где-нибудь в гумне и делили добычу. Но зачастую все это съедалось под самодельную водку. Обычай ходить с волочебными песнями исчез к концу XIX в. На Минщине в эти дни на игрищах плясали танцы — метелицу и завейницу. Там же бытовала легенда, подчёркивавшая особенный характер праздника:

Лето

Купалье (24 июня по старому стилю, 7 июля по новому стилю) - древний славянский праздник летнего солнцестояния и расцвета земли. Традиции празднования Купалья уходят корнями в глубокую древность, когда предки белорусов поклонялись не только языческим богам, но и природным стихиям - огню, воде, земле. Древние славяне верили, что в купальскую ночь по свету ходят духи и ведьмы, растения и животные начинают разговаривать - стоит только найти волшебный цветок папоротника. Также в купальскую ночь принято устраивать гуляния: прыгать через костер, петь и танцевать. В Беларуси, по сравнению с другими восточно-европейскими странами, наиболее полно сохранились традиции празднования Купалья.

Зажинки (21 июля) - жатвенный обряд, который проводили перед началом уборки зерна. Многие столетия этот обряд был одной из важнейших традиций белорусов. Согласно поверьям, благодаря проведению обряда колосья хлеба тяжелели, а земля становилась более плодородной. Зажинки отмечали всей громадой, с танцами и песнями, которые были посвящены тяжелому крестьянскому труду и трудолюбию хлеборобов. Несмотря на то, что это не религиозный праздник, к нему тщательно готовились - убирались в доме и во дворе, готовили праздничный ужин. Сам обряд «зажинки» проводился на рассвете. Самые уважаемые женщины в селе срезали две копны колосьев, одну из которых оставляли лежать в поле, а вторую несли в дом, где украшали ее лентами и цветами и ставили в красный угол.

Осень

Дожинки (октябрь) - праздник уборки урожая, конец жатвы. Это один из самых важных обрядов в белоруской культуре, который имеет древние языческие корни. Праздник сбора урожая известен многим европейским народам, но большинство из них утратили традиции празднования, в то время как белорусский народ, несмотря на века христианского господства, сумел сохранить обряд. В последний день жатвы в поле выходили все члены толоки и принимались на уборку. Каждый взмах серпа сопровождался специальными обрядовыми песнями. В конце дня из собранных колосьев составлялся общий сноп, который украшали полевыми цветами и пёстрыми лентами. Общий сноп могли оставить в поле до следующего года или забрать в деревню.

 

Календарь народных праздников Беларуси

Зима

Карачун (19 - 21 декабря, в зависимости от года) - славянский праздник посвящённый дню зимнего солнцестояния. Назван так в честь славянского божества холода и морозов - Карачуна. Предки белорусов верили, что Карачун управляет морозами и укорачивает световой день. Помогают ему в этом слуги - медведи-шатуны и метели-волки. 

 Масленица (последняя неделя перед Великим постом) – праздник проводов зимы и встречи весны. Отмечается в последнюю неделю перед Великим постом. По традиции, во время Масленицы хозяйки пекут блины – символы Солнца. В конце масленичной недели устраиваются масштабные народные гуляния, во время которых проводятся различные веселые конкурсы - на смелость, ловкость и физическую силу, устраиваются хороводы. Венчает празднование - сожжение чучела Зимы.

Коляды (25 декабря – 6 января) – древнее языческое торжество, посвящённое началу нового года. Коляды считались одним из главных праздников и готовились к нему заранее: делали уборку в доме, закалывали домашних животных для праздничного стола, облачались в новую одежду. Молодежь собирались группами и ходила колядовать. Колядовщики заходили в дома, где пели, танцевали, разыгрывали веселые сценки, за что получали угощения от хозяев дома. В настоящее время традиции празднования коляд не забыты.

Весна

Гуканне весны (середина-конец марта) - старинный обряд зазывания весны. Чтобы ускорить ее приход древние славяне устраивали праздник, во время которого зазывали весну специальными песнями «веснянками», а также изготавливали фигурки птиц из бумаги, ниток, лент или теста и украшали ими деревья. Такие фигурки вешали как можно выше, для того, чтобы их заметили настоящие птицы, которые согласно верованиям предков, несли на своих крыльях весну.  

Вербница или Вербное воскресенье (шестая неделя Великого поста) - христианский праздник Вход Господень в Иерусалим. Отмечается в последнее воскресенье перед Пасхой. Согласно традиции в этот день верующие освящают в церкви веточки вербы в знак того, что когда-то Иисус Христос в этот день вошёл в Иерусалим верхом на осле. В восточной традиции это означает, что Спаситель вошел в город с миром. В честь этого события горожане услали путь Христа пальмовыми ветвями, которые в северных странах были заменены на ветки вербы - первого дерева, которое распускается весной.

Пасха (Вялікдзень)

         Со времён язычества — это праздник встречи тепла, солнечных дней. Потом уже он слился с церковным праздником Воскресения Христова, или Пасхи. На Беларуси его в основном называют Вялікдзень, иногда вяличка, В зависимости от календаря выпадает он на разные дни — между 4 апреля и 8 мая. Накануне ничего нельзя было делать, иначе год пройдёт без пользы. Считалось, что с этого дня до Вознесенья по земле бродят Христос с апостолами в виде нищих, награждая добрых людей и осуждая плохих. В белорусских деревнях полагали, что в этот день «солнце играет», то есть переливается. Молодёжь ходила на пригорки, взбиралась на звонницу, чтобы увидеть восход, ладила качели, водила хороводы.

Обязательно накануне пекли пасху — высокий круглый хлеб из пшеничной муки, на верху его выкладывали из теста крест. Оставшиеся корки потом сушили, толкли и клали в водку — это оберегало от нечистой силы. Символом праздника были яйца. Их отваривали в луковой шелухе, потом освящали в церкви. Освящённое яйцо, придя, домой, клали в воду, водой этой после умывались, а девушки яйцом гладили лицо, чтобы быть красивыми. Очень любили в эти дни играть в битки — чьё яйцо крепче — и катать яйца: катившееся с бугорка яйцо ударялось о чьё-нибудь и играющий забирал его.

В первый пасхальный вечер по сёлам под окнами пели пасхальные (волочебные, от слова волочиться) песни. Песенников называли волочёбниками, а запевал починальниками. Первая песня обычно адресовалась хозяину и хозяйке, в ней восхваляется порядок в хате, достаток, упоминают, что святой Юрья (Георгий) запасает им коров, святой Микола — коней, святой Илья — урожай. После каждого куплета восклицали: «Христос воскресе!». С волочебниками ходил музыкант с гармошкой или с дудой, мехоноша с большим мешком, куда он складывал подарки. А давали в каждой хате пяток яиц, кусок пирога, сыра, сала. Иногда звали в хату выпить водки. Далее идут пожелания счастья, богатства, здоровья и хорошего урожая. Заканчивается песня так:  Потом волочебники садились где-нибудь в гумне и делили добычу. Но зачастую все это съедалось под самодельную водку. Обычай ходить с волочебными песнями исчез к концу XIX в. На Минщине в эти дни на игрищах плясали танцы — метелицу и завейницу. Там же бытовала легенда, подчёркивавшая особенный характер праздника:

Лето

Купалье (24 июня по старому стилю, 7 июля по новому стилю) - древний славянский праздник летнего солнцестояния и расцвета земли. Традиции празднования Купалья уходят корнями в глубокую древность, когда предки белорусов поклонялись не только языческим богам, но и природным стихиям - огню, воде, земле. Древние славяне верили, что в купальскую ночь по свету ходят духи и ведьмы, растения и животные начинают разговаривать - стоит только найти волшебный цветок папоротника. Также в купальскую ночь принято устраивать гуляния: прыгать через костер, петь и танцевать. В Беларуси, по сравнению с другими восточно-европейскими странами, наиболее полно сохранились традиции празднования Купалья.

Зажинки (21 июля) - жатвенный обряд, который проводили перед началом уборки зерна. Многие столетия этот обряд был одной из важнейших традиций белорусов. Согласно поверьям, благодаря проведению обряда колосья хлеба тяжелели, а земля становилась более плодородной. Зажинки отмечали всей громадой, с танцами и песнями, которые были посвящены тяжелому крестьянскому труду и трудолюбию хлеборобов. Несмотря на то, что это не религиозный праздник, к нему тщательно готовились - убирались в доме и во дворе, готовили праздничный ужин. Сам обряд «зажинки» проводился на рассвете. Самые уважаемые женщины в селе срезали две копны колосьев, одну из которых оставляли лежать в поле, а вторую несли в дом, где украшали ее лентами и цветами и ставили в красный угол.

Осень

Дожинки (октябрь) - праздник уборки урожая, конец жатвы. Это один из самых важных обрядов в белоруской культуре, который имеет древние языческие корни. Праздник сбора урожая известен многим европейским народам, но большинство из них утратили традиции празднования, в то время как белорусский народ, несмотря на века христианского господства, сумел сохранить обряд. В последний день жатвы в поле выходили все члены толоки и принимались на уборку. Каждый взмах серпа сопровождался специальными обрядовыми песнями. В конце дня из собранных колосьев составлялся общий сноп, который украшали полевыми цветами и пёстрыми лентами. Общий сноп могли оставить в поле до следующего года или забрать в деревню.  

ГУЛЬНІ-КАРАГОДЫ

БЯРОЗКА

(сярэднi дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць у хадзьбе па кругу, узгадняючы рух са словамі песні.Фарміраваць пачуццё калектывізму.

         Aпicaннe гульні: з ліку тых, хто гуляе, выбіраецца дзяўчынка-бярозка. Дзеці ходзяць па кругу, паклаўшы хустачкi на плячо, i спяваюць.

         Бярозка белая,

         Макаўка зялёная,

         Летам махнаценькая,

         3імой сучкаваценькая,

         Дзе яна стащь,

         Там i шуміць.

         Дзяўчынка-бярозка, што стаіць у крузе, пад песню забірае ў тых, хто гуляе, хустачкі, паднімае ix над галавой, і, калі заспяваюць:

         Бярозка зялёненькая,

         Вясной вясёленькая,

         Сярод поля стаіць,

         Лicточкамі шуміць,

         Грыміць, гудзщь,

         Залатым вяночкам звініць,—

         бярозка iмiтye шум лістоў, рух галінак,— яна шамаціць сукенкай, махае над галавой хустачкамі. Пад прыгаворку: «А восенню кapaнi у бярозкі засынаюць, лісточкі ападаюць!»— дзяучынка-бярозка абыходзіць карагод i кожнаму на плячо кладзе яго хустачку.

         Правілы гульні: хустачкі у тых, хто гуляе, павінны ляжаць свабодна, каб дзяўчынка-бярозка змагла легка ix узяць.

 

ЛЯНОК

(сярэднi дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць ва уменні ўзгадняць pyxica словамi пecнi. Выхоўваць пачуццё калектывізму, цікавасць да народнага фальклору.

         Aпicaннe гульні: з ліку тых, хто прымае удзел у гульні, выбіраецца «бабуля». Астатнія становяцца ў круг. Яны пытаюцца:

—  Што ты, бабуля, нам прасці дасі? Бабуля выходзіць у цэнтр круга i адказвае:

—  Старым бабулькам воўны пасмачку, А прыгожым маладзічкам белы лянок!

   Пасля гэтага дзеці разам з бабуляй пачынаюць спяваць, паказваючы pyxaмi дзеянні, пра якія гаворыцца ў пecнi:

         А мы сеялі,  сеялі лянок,

         Белы, слаўны кужалёк!

         Урадзіся,  наш лянок!

         Урадзіся, кужалёк.

         Мы лянок ipвaлi, ж а л i,

         Абразалі, у полі слалі,

         У снапочкі 3бipалi.

         Урадзіся лянок

         Белы, слаўны кужалёк.

         Правілы гульні:дзеці павінны дакладна выконваць дзеянні, якія паказвае «бабуля».

ПЛЯЦЕНЬ

(сярэднi дашкольны узрост)

Задача: удасканальваць навыкі хадзьбы i бегу у калоне, мяняючы тэмп i напрамак. Развіваць пачуццё сяброўства.

         Aпicaннe гульні: дзеці становяцца адзін за адным у рад. На увесь рад расцягваецца вяроўка, якую кожны трымае ў руцэ. Усе ідуць адзін за адным i спяваюць:

Кругом  бярозанькіідзём,

         Каля яе ўсе плятнём.

         Плець-плець  пляцёна

Кругом ствала абвядзёна.

Уецца пляцень, пляцецца

У поле, у лес валачэцца.

Расплятайся, пляцень,

                                  Распляціся,

Залаты вузельчык развяжыся.

         Вядучы заблытвае карагод, пакуль не "запляце” пляцень. Расплятаюць пляцень пад прыгаворку:

Сто дашкалят

Усе у адзін рад,

Разам звязаны стаяць.

Пляцень, расплятайся,

На бярозаньку завівайся.

       Вядучы бягом вядзе за сабой дзяцей, пры гэтым ён пятляе, робіць крутыя павароты, i той, хто не устаіць на нагах i ўпадзе, выбывае з гульні.

         Правілы гульні:на працягу ўсёй гульні дзеці павінны моцна трымацца за вяроўку. Калі хто-небудзь з дзяцей паваліўся, усе ўдзельнікі гульні спыняюцца.

 

ГРУШКА

(старэйшы дашкольны узрост)

Задача: удасканальваць навыкі бегу з выкрутамі, уменне хутка арыентавацца ў навакольным.

         Aпicaннe гульні: дзеці ўтвараюць круг, у сярэдзіне якога знаходзіцца дзяучынка ціхлопчык. Гэта i ёсць «груш­ка». Дзеці ідуць у карагодзе вакол гpyшкii спяваюць:

Мы пасадзім грушку

Усе, усе,

Няхай наша грушка

Расце, расце.

Вырасці ты, грушка,

Вось такой вышыні,

Распусціся, грушка,

Вось такой шырыні.

Расці, расці, грушка,

 Ды у добры час.

Патанцуй,- Марылька,

Паскачы для нас.

А ужо наша грушка

 Распусцілася,

А наша Марылька

Зажурылася.

А мы тую грушку

Весяліць будзем.

I з нашай Марылькай

           Скакаць будзем.

         На словы «I з нашай Марылькай скакаць будзем» дзеці падыходзяць да грушкі i выконваюць разам з ей танцавальныя pyxi.

         Правілы гульні:дзеці павінны выконваць танцавальныя pyxi, узгадняючы ixca словамі песні.

 

ВУЗЕЛЬЧИК

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць узгодненасць рухаў. Выхоўваць па­чуццё калектывізму, цікавасць да народнага фальклору.

         Апісанне гульні: два ўдзeльнiкi гульні трымаюць у ру­ках паясы, утвараючы вароты ў выглядзе вялiкaгa іголкавага вушка. Астатнія ўдзельнікі становяцца ў рад, бяруцца за pyкii, рухаючыся ўздоуж пляцоўкі, спяваюць:

               Іголка — шнырала,

Увесь свет прыбрала,

 Прыбрала, абшыла,

 Сама голая хадзіла.

Тонкая ды долгая,

Аднавухая ды вострая.

А я тычу — натычу:

Носік стальны

 Хвосцік ільняны!

         Дзеці праходзяць у вароты, iмiтyючынiткy, якую. зацягваюць у iгoлкy. Апошні ў радзе «зацягвае вузельчык»— паясамі скручвае дзяцей, якія ўтвараюць вароты, i вядзе ix за сабой, прыгаворваючы:

                Хивсцік ніцяны

Цягну зa сабой.

                Праз палаьнo ён праходзщь,

Канецсабенаходзіць...

         Правілы гульнi:дзеці, якія утвараюць вароты, павінныстаяць адзш адзін каля аднаго на адлегласці нацягнутага паміжiмi пояса (1 м); aпoшнiў радзеігрок якізацягнуў вузельчык, не павінен хутка рухацца, каб не паваліць«зацягнутых» паясамі дзяцей.

А МЫ ПРОСА СЕЯЛI

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі перамяшчэння шарэнгай: выхоўваць пачуццё калектывізму, сяброўскія адносіны дзяцей паміж сабой.

         Апісанне гульні: дзеці, узяушыся за pyкi, стаяць дзвюма шарэнгамі, тварам адзін да аднаго. У адной шарэнзе хлопчыкі, у другой —дзяучынкі.

Хлопчыкі шарэнгай падыходзяць да дзяўчынак i спяваюць:

—  А мы проса сеялі, сеялі!  (ідуць на сваё месца.)

    Дзяучынкі паўтараюць  гэтыя  ж  pyxii   таксама  спяваюць:

—  А мы проса вытапчам, вытапчам, вытапчам!

—  Ды чым жа вам вытаптаць, вытаптаць, вытаптаць? (Ідуць i спяваюць хлопчыкі.)

—  А мы коней выпусцім, выпусцім, выпусцім! (Ідуць i спяваюць дзяўчынкі.)

—  А мы коней пераймём, пераймём, пераймём!  (Ідуць i спяваюць хлопчыкі.)

—  Ды чым  жа вам   пераняць,   пераняць,   пераняць? (Ідуць i спяваюць дзяучынкі.)

—  А  шаўковым   повадам,   повадам,   повадам!    (Ідуць хлопчыкі.)

—  А мы коней выкупім, выкупім, выкупім! (Ідуць дзяўчынкі.)

—  Ды чым   жа вам   выкупіць,   выкупіць,   выкупіць? (Ідуць хлопчыкі.)

—  А мы дадзім сто   рублёў,  сто  рублёў,   сто  рублёў! (Ідуць дзяўчынкі)

—  Не трэба нам тысячы, тысячы, тысячы. (Ідуць хлопчыкі.)

—  А мы дадзім дзеўчыну, дзеўчыну, дзеўчыну.  (Ідуць дзяучынкі. Усе вяртаюцца назад.Адна   дзяўчынка   застаецца.)

—  Вось гэта трэба нам, трэба нам, трэба намі (Хлопчыкі падыходзяць да дзяучынкіi становяцца кругам вакол яе.) Дзяўчынка танцуе, а хлопчыкі пляскаюць у далоні.

         Правілы гульні: дзеці павінны рухацца роўнай шарэн­гай; у той час, калі ідуць i спяваюць хлопчыкі, дзяўчынкі стаяць на месцы, i наадварот.

 

АГАРОДНIК

(сярэднi дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі хадзьбы па кругу, бег, змяняючы тэмп i напрамак. Развіваць увагу.

         Aпicaннe гульні: кожны з дзяцей называе сябе якой-небудзь гароднінай: рэпай, рэдзькай, цыбуляй, морквай, радыскай i г. д. i становіцца у круг. Адзін з дзяцей выбіраецца агароднікам. Ен выходзіць на сярэдзіну круга і стукае палкай аб зямлю. У яго пытаюцца:

—  Хто там?

—  Агароднік!

—  За чым прыйшоў?

—  За рэпай!

Пасля такога адказу ўсе вядуць карагод i спяваюць:

Зверху рэпа зялёная,

У сярэдзіне тоўстая,

К канцу вострая.

         Хавае хвост пад сябе.

         Хтода яе нi падыдзе,

                   Усялякі за вixop возьме.

         Агароднік павінен адгадаць, хто з дзяцей назваў сябе рэпай. Калі ён адгадае правільна, рэпа ўцякае, інакш агароднік зловіць яе i павядзе ў свой агарод.

         Правілы гульні:агароднік не павінен ведаць, якое дзіця названа рэпай, адгадваць дзіця-рэпу ён можа тры разы, калі не адгадае, агародніка мяняюць.

 

МАКI-МАКАВАЧКI

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: пазнаёміць дзяцей з pyxaмi, якія паказваюць працоўную дзейнасць людзей; выхоўваць працавітасць.

         Aпicaннe гульні: дзеці становяцца ў круг, па лічылцы выбіраюць гаспадара, які заходзіць у сярэдзіну круга.

Карагод спявае песню:

Ой на гары мак, мак

На даліне так, так.

Макі-макі, маковачкі!

 Залатыя галовачкі!

Праспявалі гэту песню, спыніліся I пытаюцца ў гаспадара:

— Ці паспеў мак?

Гаспадар робіць выгляд, што арэ зямлю, i адказвае:

Не паспеў. Толькі зямлю пад мак узорваю.

—   Карагод зноу ідзе з песняй:

Ой на гары мак, мак

На даліне так, так.

Макі-маковачкі, маковачкі,

Залатыя галовачкі!

Праспявалі, спыніліся i пытаюцца:

— Цi паспеў мак?

Гаспадар робіць выгляд, што сее мак, i адказвае:

—  Толькі сею!

Абышоў яго карагод з песням i пытаецца зноў:

—Hiўзышоў мак?

Гаспадар адказвае:

—Толькі што ўзышоў — вось такі!—i паказвае рукой, які вырас мак над зямлёй.

Наступны раз у яго запытваюць:

—Цi зацвіў мак? Гаспадар адказвае:

—  Зацвіў,— i, растапырыўшы пальцы, iмiтyeiмi кветку маку.

Потым карагод пытаецца:

—Цi адцвіў мак?

    Гаспадар паказвае рукамі, як ападаюць пялёстачкі ма­ку, i адказвае:

— Адцвіў!

Пасля пecнi — новае пытанне:

— Цi паспеў мак?

Калі гаспадар скажа: «Паспеў», усе зноў спяваюць песню:

Ой на гары мак, мак

На даліне так, так.

Макі-макі, маковачкі,

 Залатыя галовачкі!

 Будзем трэсці мак!

 Будзем трэсці так!

         Карагод пры гэтых словах падыходзщь да гаспадара, а той iмкнецца выбегчы з круга iўцячы ад дзяцей. Дзеці яго ловяць.

         Правілы гульні:дзіця-гаспадар павінна выбегчы з круга iўцячы ад дзяцей; калі гэта яму не ўдаецца зрабіць, яно выконвае заданні, якія яму называюць дзеці (паскакаць на  адной пазе, прысесці на ей тры разы)

 

СОНЦА I МЕСЯЦ

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць каардынацыю i ўзгодненасць рухаў, выхоўваць cябpoўcкiя адносіны дзяцей паміж сабой.

         Aпicaннe гульні: з ліку тых, хто гуляе, дзеці выбіраюць двух важакоў, якія будуць варотамі. Выбраныя павінны адысці ўбок i ціхенька, каб іншыя ix нe пачулі, згаварыцца, хто будзе сонцам, а хто месяцам. Пасля гэтага сонца i ме­сяц вяртаюцца на ранейшае месца. Да ix прыходу ўсе ўдзельнікі гульні павінны выстраіцца цугам: першы бярэцца рукамі ў бакі, астатнія кладуць pyкi на плечы iгpaкy, які стаіць спераду яго.

         Сонца i месяц бяруцца за рукі i высока паднімаюць ix: атрымліваюцца «жывыя вароты». Дзеці адзін за адным ідуць да варотаўi з песняй праходзяць праз ix:

Горкай, горкай, горачкай

        Ішоў малы Ягорачка,

Ваўкоў не баяўся,

Страхаў не пужаўся.

Горкай, горкай, горачкай

Ішоў наш Ягорачка.

                         Ішоу ён лугам,

Вёў дзяцей кругам.

         Сонца i месяц прапускаюць ycix дзяцей, а ў апошняга ціхенька пытаюцца:

— Да каго хочаш, да сонца ці да месяца? Дзіця ціха адказвае, да каго яно жадае пайсці. I тады сонца ці месяц скажа:

—Ідзі да мяне,— iaпoшнiў чарзе стане з боку ад таго, каго ён выбрау. Так дзеці праходзяць з песняй праз ва­роты многа разоў. 3 кожным разам чарга робіцца ўсё меншай, а ў сонца i месяца вырастаюць «хвасты»— у аднаго карацейшы, у другога даўжэйшы. Iгpaкi стаяць каля сон­ца i месяца або ў рад, або цугам - адзін за адным. Нарэшце ад доўгай чapгi застаецца адзінiгpoк. Сонца i месяц спыняюць яго i пытаюцца, да каго ён хоча ісці. Гэты апошніiгpoк таксама ідзе або да сонца, або да месяца.

         Пасля гэтага пачынаюць падлічваць: да каго перайшло больш ігракоў — да сонца ці да месяца.

Калі ў сонца больш дзяцей, яны ўсе, разам з сонцам, гавораць:

—  Сонца грэе, да яго ўсе ідуць, а месяц халодны, да яго iсцi не хочуць.

А калі ў месяца больш дзяцей, то яны гавораць:

—  Сонца пячэ i паліць, да яго не хочуць icці. Месяц-ясны, ноччу свеціць, да яго ўсе ідуць!

Пасля гэтага дзеці-сонцы утвараюць вялікікруг i загадваюць заданні дзецям-месяцам, i наадварот.

         Правілы гульні:праходзячы празвароты, дзецідзеляцца на дзве каманды; у канцы гульніўсеянытанцуюць разам.

 

КУРНАЦIНА

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць спрыт і дакладнасць рухаў, узгодненасць дзеянняў, увагу.

         Aпicaнне гульні: усе, хто гуляе, становяцца ў рад адзін за адным. Той, хто стаіць спераду, лічыцца важаком. Дзеці дробным крокам рухаюцца ўперад i спяваюць:

             Вышай, ніжай, Курнаціца,

             Набокшапка-вушаціна.

         Важак аддае загад: «Шапку набок!»— i ссоувае сваю шапку набок. Дзеці, гледзячы на важака, ссоўваюць свае шапкі набок, а дзяучынкі хусткі. Хто не выканае загад, цівыканае яго не дакладна, плацяць фант важаку. Пасля гэ­тага дзеці рухаюцца далей, а  важак аддае новы загад: «Легчы на бок!» «Падняць pyкi угору!». У канцы гульні дзецівыкупліваюць фанты (спяваюць, танцуюць, выконваюць разнастайныя pyxi).

         Правілы гульні:Курнаціна павінен загадваць заданні, якія патрабуюць ад дзяцей спрыту, хуткасці, каардынацыі рухаў.

 

Маўчанка

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць уменне валодаць сабой, выхоўваць вытрымку.

         Апісанне гульні: дзеці прыгаворваюць:

                   Пярвенчыкі, чарвенчыкі,

Зазвінелі бубенчыкі

 Па свежай расе,

Па чужой паласе,

Там, кубкі, арэшкі,

Цукеркі, мядок,

 — Маучок!

         На апошняе слова «Маўчок!» усе павінны замаўчаць. Калі хто-небудзь не вытрымае, засмяецца ці вымавіць хоць слова, ён плаціць «штраф». Напрыклад, яму загадаюць праскакаць на адной назе да адзначанага месца, некалькі разоў прысесці, праспяваць, загадаць yciм загадку.

         Правілы гульні:дзеці павінны маўчаць да таго часу, пакуль хто-небудзь не парушыць правілы, але не больш адной мінуты.

 

Адгадай, чый галасок

(сярэднi дашкольны узрост)

         Задача: развіваць увагу на слых, памяць.

         Aпicaннe гульні: дзеці ўтвараюць круг. Адзін з iгpaкoў становіцца пасярэдзше яго i закрывае вочы. Дзеці гавораць:

Сталі у круг, i — раз! два! тры!

Павярнуліся, сябры!

На апошнія словы ўсе паварочваюцца вакол сябе i спя­ваюць:

А як скажам — скок, скок, скок...

Словы «скок, скок, скок»— спявае ці гаворыць той, каму загадзя прапанаваў выхавальнік.

Адгадай, чый галасок?

Гэтыя словы спяваюць усе дзеці.

         Дзіця, што стаіць у цэнтры з закрытымі вачамі, павінна адгадаць, хто праспяваў словы «скок, скок, скок». Той, каго пазналі, ідзе на сярэдзіну круга.

         Правілы гульні:дзіця не мае права адкрываць вочы да таго часу, пакуль не закончыцца песня. Словы «скок, скок, скок» гаворыць ці спявае iгpок, на якога пакажа выхавальнік.

Заінька

(малодшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць увагу, спрыт, каардынацыю рухаў, хуткасць рэакцыі.

         Aпicaннe гульні: дзеці бяруцца за pyкii ўтвараюць круг. У сярэдзіне — 3aiнькa. Усе спяваюць:

                             Заінька бялюсенькі,

                             Заінька шарусенькі!

                             Праскачы ў дзірачку

                             Ды не пaбi спіначку!

         На гэтыя словы зайчык імкнецца выскачыць з круга, але дзеці не пускаюць i хутка прысядаюць, як толькіён набліжаецца да каго-небудзь з ix.

         Пасля гэтага дзещ спяваюць далей:

                              Заінька, павярніся,

                              Шэранькі, павярніся

Tyпнi ножкай, паскачы

                              Ды ў далоні запляшчы!

         Пры заканчэнні пecнi ўсе павінны запляскаць у далоні. Гэтым момантам карыстаецца зайка: ён хапае каго-небудзь з дзяцей i хутка становіцца на яго месца. Той, хто застаўся без месца, павінен выконваць ролю зaiнькi:

         Правілы гульні: пры набліжэнні зaiнькiiгpaкi павінны хутка ўзяцца за рукі, калі яны не паспеюць зрабіць гэтага, той, да каго дакрануўся зайчык, займае яго месца.

Іванка

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задачы: развіваць узгодненасць рухаў, выхоўваць пачуццё калектывізму.

         Апісанне гульні: з ліку тых, хто гуляе, выбіраюць дзяўчынку Марыльку. Яна з хустачкай у руцэ становщца ў сярэдзшу круга. Дзеці, узяўшыся за рукі, ідуць па кругу i спяваюць:

А дзе той Іванка, (3 разы)

Што ўстае спазаранку.

                          Енспрытны, працавіты

Танцуе, пяе iў вучобе не адстае.

Іванка, выбежы, свой спрыт накажы.

         Дзяучынка Марылька ходзіць па кругу, шукае Іванку. Пасля таго як дзеці закончылі спяваць, яна спыняецца ка­ля хлопчыка i запрашае яго выйсціў круг. Хлопчык Іванка са словамі «гоп-гоп-гоп» выбягае на сярэдзіну круга прыгаворваючы:

         Як тупну нагой, да прытупну другой (тупае нагамі)

         Кругом пакружуся (кружыцца)

         Усім людзям пакажуся   (выконвае танцавальныя pyxi).

         Марылька танцуе вакол Іванкі i махае хустачкай. Дзеці дружна пляскаюць у далоніi прыгаворваюць:

         Танцуй, танцуй, Іванка, хоць да ранку,

Толькі Марыльку з сабой забяры.

         Іванка бярэ Марыльку за руку, вядзе яе на свае месца ў крузе.

         Затым выбіраецца другая дзяўчынка Марылька i гульня працягваецца.

         Правілы гульні:дзеці павінны выконваць танцавальныя pyxi, узгадняючы ix са словамі песні.

 

Гульні вялікай рухомасці

Шэры кот

(сярэднi дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі хадзъбы i бегу ў калоне. Выхоўваць смеласць, спрыт, хуткасць рэакцыі

         Апісанне гульні: дзеці выбіраюць ката па лічылцы:

Раз, два, тры, чатыры

 Ката грамаце вучылі:

 Не чытаць, не пісаць,

А за мышкамі скакаць.

Мышы становяцца за Катом у калону. Калона рухаецца па пляцоўцы. Паміж Катом i мышамі ідзе размова:

—  Ёсць мышы у стозе?

—  Ёсць!

— Баяцца ката?

—  Не!

— А я, катафей, разганю ўcix мышэй! Мышы разбягаюцца, кот ix ловіць.

         Правілы гульні:дзещ павінны знаходзіцца ў калоне да слоў: «...разганю ўcix мышэй» i вымаўляць тэкст павінны дакладна, зразумела.

 

Купец

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць у бегу па кругу. Выхоўваць пачуццё адказнасці, сяброўскія адносіны дзяцей адзін да аднаго.

         Aпicaннe гульні: усе дзеці дзеляцца на пары iсадзяццатак, каб утварыць два кругі. Спераду сядзяць дзеці-дзеткі, а за iмi дзеці-мамы. Адно дзіця-мама застаецца без пары.

Гэта маці-купец. Яна ходзіць у сярэдзіне круга i па чарзе звяртаецца да кожнай маці:

—  Маці, прадай дзетку!

—  Не, дзетка не прадаецца, ідзідалей!

Так працягваецца да таго часу, пакуль якая-небудзь маці не адкажа:

—  А якая ж твая плата?

—  На бабу лапату!

Пасля гэтых слоў маці пакідае сваю дзетку i бяжыць вакол дзяцей. Яна стараецца хутчэй дабегчы да пакінутай дзеткі Калі яе месца раней зойме маці-купец, то яна замяняе купца у крузе.

         Правілы гульні:нельга перабягаць цераз круг, стараючыся хутчэй дабегчы да пакшутай дзеткі.

 

Гарлачык

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць у бегу, ва ўменні дзейнічаць па сігналу, хутка арыентавацца ў навакольным. Развіваць увагу.

         Aпicaннe гульні: дзеці сядзяць у крузе на кукішках. Гэ­та «гарлачыкі». Па кругу ходзіць пакупнік. Спыніўшыся каля каго-небудзь, ён пытаецца:

—  Колькі каштуе «гарлачык»? Дзіця адказвае:

За «гарлачык» гэты

Дай нам зусім крышку:

Каб ніколі не хварэць

—  Маннай кашы лыжку.

Пасля гэтых слоў дзіця-гарлачык паднімаецца наногіi бяжыць па кругу ў адным напрамку, а пакупнік—насустрач яму. Кожны імкнецца заняць свабоднае месца. Той, хто спазняецца, становіцца пакупніком.

         Правілы гульні:дзеці павінны бегчы па кругу ўрозных напрамках пасля слоў «...маннай кашы лыжку»; кожны з ix імкнецца заняць свабоднае месца.

 

Замарожаныя

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі бегу, змяняючы тэмп i напрамак. Выхоўваць смеласць, сумленнасць. Aпicaннe гульні: па лічылцы:

Дзед Мароз, Дзед Мароз

Бабу снежную прынёс,

Баба, баба, снегавуха,

Не хапай мяне за вуха!—

         Дзеці выбіраюць Дзеда Мароза i разбягаюцца па пляцоўцы. Дзед Мароз бяжыць за імii імкнецца дакрануцца да аднаго з дзяцей рукой, замарозіць яго. Замарожаны пaвiнен спыніцца i расставіць pyкi у бaкi. Гульня заканчваецца, калі будуць замарожаны ўсе дзеці. Затым выбіраюць новага Дзеда Мароза i пачынаюць гульню спачатку.

         Правілы гульні:замарожанае дзіця павінна расставіць pyкi у бaкii не рухацца.

Спрытны Верабей

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць у бегу з лоуляй i выкрутамі; уменні хутка  арыентавацца у навакольным. Развіваць спрыт.

         Aпicaннe гульні: на зямлі рысуюць круг дыяметрам 2 м. Каб яго можна было бачыць здалёк, у сярэдзіну яго ставяць флажок. На адлегласці10 — 15 м ад круга дзеці строяцца ў шарэнгу. Па лічылцы:

                   Скакаў верабей на сцяне;

                   Зламаў ножку — цяжка мне!

                   Вераб´іха скача

                   Ды па ножцы плача.

                   Верабей, верабей,

                   Не дзяўбі канапель:

                   Hi мaix, нi свaix,

                   Hi суседзяў мaix!

                   Адгукніся, верабей,

                   Вылятай у круг хутчэй!—

         дзеці выбіраюць вераб'я i разбягаюцца па пляцоўцы, а той, каму выпала быць вераб'ём, ловіць ix. Каго верабей зловіць, той дапамагае яму лавіць астатнix дзяцей. Тыя, каго ловяць, могуць адпачыць, калі схаваюцца ў круг, але за-трымлівацца там доўга нельга. Гульня заканчваецца, калі ўсе дзеці будуць злоўлены.

         Правілы  гульні:дзеці не павінны, калі выбегуць з кру­га, зноў тут жа вяртацца назад; заставацца ў крузе можна не больш чым адну мінуту.

 

Блін гарыць

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць хуткасць рэакцыю, смеласць, спрыт. Выхоўваць пачуццё калектывізму, сумленнасць.

         Aпicaннe гульні: з ліку тых, хто гуляе, назначаецца лавец. Выхавальнік чэрціць на зямлі круг, у які становяцца дзеці. Лавец, стаўшы cпiнoй да круга на адлегласці1,5 м, гаворыць словы: «Блін гарыць!» Усе выбягаюць з круга, але адразу ж імкнуцца забегчы ў яго зноў. Лавец у гэтычас спрабуе запляміць дзяцей. Дзіця, якое заплямілі, становщца вядучым, гульня працягваецца.

         Правілы гульні:вядучы павінен пляміць дзяцей, якія знаходзяцца са знадворнага боку круга.

Змяя

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць спрыт, хуткасць рэакцыі, узгодненасць рухаў.

         Aпicaннe гульні: дзеці строяцца ў калону па аднаму (адзін за адным) i бяруць рукамі за пояс таго, хто стаіць спераду. Уся калона — змяя; першы ў калоне — галава, aпoшнi — хвост.

         Па сігналу выхавальніка галава павінна злавіць хвост, які ад яе уцякае. Галава, што злавіла хвост, пераходзіць у канец калоны, i гульня паўтараецца зноў.

         Правілы гульні:дзеці павінны моцна трымацца рукамі адзін за аднаго, стараючыся не разарваць калону; калі хвост ці галава адарваліся у гульні, яны прайгралі i выходзяць з калоны.

 

Дзядуля-ражок

(сярэднi дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі хуткага бегу, выхоўваць смеласць, сумленнасць.

         Aпicaннe гульні: дзеці выбіраюць важака i называюць яго «дзядуля-ражок». ён жыве у доме, які абазначаны для яго ў баку ад пляцоукі. Усе іншыя дзеці дзеляцца на дзве трупы. Трэба, каб у групе была роўная колькасць iгpaкoў. Адна група размяшчаецца справа ад дома дзядулі-ражка, крокаў за дваццаць, другая — злева, на той жа адлегласщ. Гэта ix дамы. Кожнаягрупа чым-небудзь адзначае свой дом. Месца паміж гэтымі двума дамамі называецца полем. Дзеці размяшчаюцца ўcвaix дамах, i пачынаецца гульня. Дзядуля-ражок зірне направа, зipнe налева i крыкне:

—  Хто мяне бaiцa?

А ўсе дзеці яму ў адказ:

—  Ніхто!

         Пасля адказу яны перабягаюць са свайго дома ў другі цераз поле. Бягуць i задзірыста падражшваюць важака:

Дзядуля-ражок,

                            З'еў чужы піражок!

         Дзядуля-ражок выскоквае са свайго дома i ловіць дзяцей, што перабягаюць. Трэба старацца выкруціцца ад дзядулі-ражка, не паддацца яму!

         Першы, каго дзядуля-ражок cxoпiць, становіцца яго памочнікам i разам з iм ловіць іншых. Калі яны зловяць яшчэ аднаго, той ловіць астатніх разам з iмi. Так працягваец­ца да таго часу, пакуль усе не будуць злоўлены.

         Правілы гульні:дзеці могуць забягаць у свой дом, каб адпачыць, але заставацца там доўга нельга.

Фарбы

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць у бегу з лоуляй i выкрутамі, развіваць памяць, кемлівасць.

         Aпicaннe гульні:  дзеці выбіраюць гаспадара фарбаў i адгадчыка Несцерку. Усе астатнія дзеці — фарбы.

         Несцерка адыходзіць убок, а гаспадар i фарбы ціхенька згаворваюцца, хто якой фарбай будзе. Назву фарбам можа даваць гаспадар, або яны выбіраюць самі. Кожны з тых, хто гуляе, выбipae сабе які-небудзь колер (зялёны, чырвоны, белы i г. д.). Гаспадар павінен добра запомніць, хто якая фарба.

Калі назвы дадзены, фарбы i гаспадар прысядаюць на кукішкі i робяць выгляд, што засынаюць.

Тут да фарбаў падыходзіць Несцерка, тупае некалькі разоў нагой i гаворыць:

—  Стук-стук!

Гаспадар прачынаецца i пытаецца:

— Хто тут?

—  Несцерка!

—  Чаго прыйшоу?

—  Па фарбу?

—  Па якую?

Несцерка называе які-небудзь колер, напрыклад:

—  Па сінюю!

Калі такога колеру сярод фарбаў няма, гаспадар гаво­рыць:

—  Такой фарбы у нас няма!

А ўсе фарбы пляскаюць у ладкі i прыгаворваюць:

                        Пайдзі за сіненькі лясок,

                        Знайдзі ciнi чабаток.

Панасі, панасі

I нам прынясі!

Пасля гэтых слоў Несцерка адыходзщь убок, потым вяртаецца i працягвае з гаспадаром ранейшую гутарку:

—  Стук-стук!

—  Хто там?

—  Несцерка!

—  Чаго прыйшоў?

—  Па фарбу!

—  Па якую?

—  Па белую!

Калі белая фарба ёсць, гаспадар яму гаворыць:

— Есць белая фарба, бяры яе! «Фарба» уцякае, а Несцерка яе ловіць.

         Правілы гульні: дзіця-фарба павінна бегчы ў загадзя абазначанае месца, злоўленая фарба наступны раз у гульнi ўдзел не прымае.

 

Каршун

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі хуткага перамяшчэння шарэнгай, мяняючы напрамак, выхоўваць смеласць, спрыт.

         Апісанне гульні: па лічылцы дзеці выбіраюць каршуна i квактуху. Усе астатнія дзеці — кураняты.

Каршун ідзе на самы канец пляцоўкі — там будзе яго дом i агарод.

Квактуха з куранятамі ідзе на другі канец пляцоўкі— там будзе ix дом. Каршун у cвaiм доме садзіцца i шые мяшочак. Квактуха гаворыць куранятам:

—  Дзеткі, паглядзіце, што там каршун робіць?

Кураняты:

—  Мяшочак шые.

Квактуха:

— Пойдзем да яго спытаем, на што гэта ён мяшочак шые.

Усе ідуць шарэнгай адзін за адным да дома каршуна. Квактуха пытаецца:

—  Каршун! На што ты мяшочак шыеш?

—  Tвaix дзетак лавіць.

Квактуха:   -

—  За што, чаму так?

Каршун:

— Каб у мой агарод не лазілі.

 Квактуха:

—  А што яны у цябе ў агародзе зрабілі?

 Каршун:

Твае дзеці гарох падзяублі,

Капусту паламалі,

Рэпку павыдзіралі,

Усе мае грады патапталі!

Каршун ускоквае, махае крыламі iкідаецца на куранят. Квактуха не падпускае каршуна да куранят — выстауляерукіўперад, адганяе яго, а сама крычыць: «Кыш! Кыш! Кыш!»

Злоўленых куранят каршун адводзіць да сябе у дом. Гульня працягваецца да таго часу, пакуль каршун не зловіць 6 — 7 куранят.

Тады квактуха з астатнімі куранятаміідзе да каршуна вызваляць cвaix дзяцей.

Квактуха гаворыць:

—  Каршун, адпусцімaix дзіцянятак!

 Каршун пытаецца:

—  А не будуць яны зноўу мой агарод лазіць — гарох дзяўбці, капусту ламаць, рэпку выдзіраць, градкі таптаць?

Квактуха адказвае:

—  Больш не будуць!

 Каршун гаворыць:

—  Калі не будуць, тады адпушчу. Толькі няхай гэтае кураня мне кашулю пашые.

Кураня паказвае рукамі, як кашулю шыюць: кроіць нажніцамі, зацягвае нітку у іголку, шые i аддае кашулю каршуну. Такім чынам каршун прыдумвае работу для кожнага кураняці, якіх злавіў, i адпускае ix.

         Правілы гульні:каршун ловіць толькі самае апошняе кураня, выхопліваць куранят з сярэдзіны шарэнгі не дазваляецца.

 

Гаспадыня iкот

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць у бегу з лоўляй i выкрутамі, развіваць спрыт, вынослівасць.

         Апісанне гульні: дзеці выбіраюць па лічылцы маці, дач­ку i ката. Усе астатнія — збаночкі.

Маці гаворыць:

—  Вось тaм, каля бярозкі, будзе склеп. А вось тут — наш дом.Ідзіце ўсе, збаночкі, у дом!

Збаночкі прыйшлі i спыніліся. Maцi гаворыць:

—  Дапамажы мне, дачушка, збаночкіў склеп аднесці. Маці бярэ двух дзяцей за  рукі, дачка   таксама   бярэдвух дзяцей за pyкi, iўсе ідуць ад дома да склепа — гэта яны збаночкі нясуць.

Так i ходзяць маці з дачкою, пакуль не перанясуць у склеп усе збаночкі. У склепе збаночкі стаяць або сядзяць на кукішках.

—  Ну, дачка,— гаворыць маці,— я на работу пайду, а ты дома сядзі ды наглядвай за катом, каб ён у склеп не залез, збаночкі не перакуліў.

Сказала i адышла убок. Дачцэ сумна адной сядзець,пайшла яна да сябровак. А кату толькі гэта i трэба. Азірнуўся ў адзін бок, удругі i пайшоў да склепа. Пачаў збаночкi перакульваць, кране лапкай i  скажа:

—  У гэтым — смятанка! У гэтым — малако! У гэтым — тварог! У гэтым — кіслае малако! У гэтым — масла!

Вярнуліся маці i дачка i пачалі лавіць ката. Ды дзе там — не даецца кот у рукі. Тады падымаюцца ўсе збаночкii пачынаюць лавіць ката.    Бегаюць ды прыгаворваюць:

—  Не выкруцішся, кот! Пападзешся, кот!

Давайце яго, свавольніка, сеткаю лавіць! —гаворыць маці.

Хутка ўсе за pyкi узялкя—атрымалася сетка. Пачалі ката сеткаю лавіць. Ён туды, ён сюды — ды не змог на гэты раз уцячы: трапіў у сетку.

Пачаў прасіцца:

—  Адпусціце мяне! Не буду перакульваць збаночкі! Стаў круг шырэйшы. Усе гавораць кату:

—  Патанцуй, паскачы, тады адпусцім!

Кот танцуе. Усе бачаць: змарыўся кот. Разнялі сетку.

—  Выходзь, кот. Выходзь ды памятай:

Першы раз даруецца, 

 Друп — забараняецца!

I разбегліся усе хто куды.

         Правілы гульні:дзеці-збаночкі пачынаюць лaвiць дзіця-ката толькі тады, калі ix аб гэтым просіць дзіця-маці; дзіця-кот лічыцца злоўленым, калі дзеці сашчэпяць pyкi вакол яго.

Хворы Верабей

(сярэднi дашкольны узрост)

         Задача: фарміраваць навыкі спрытнага бегу, уменне дзейнічаць па сігналу, выхоўваць  адмоуныя адносіны да несумленных учынкаў.

         Апісанне гульні: дзеці бяруць сабе назвы птушак — ве­рабей, сава, сініца, кулік i г. д. Дзіця, якое імітуе вераб'я, кладзецца i робіць выгляд, што хворае. Каля вераб'я yвiхаецца сава. Да савы падыходзіць ciнiцai пытаецца:

—  Ці дома верабей?

—  Дома.

—  Што ён робщь?

—  Хворы ляжыць.

—  Што яму баліць?

—  Плечыкі.

—  Схадзі, сава, у агарод, capвi траўкі-грэчкі, папар яму плечкі.

—  Парыла, ciнiчкa, парыла сястрычка. Яго пара не бярэ, толькі гарачкі прыдае.

Ciнiчкa адыходзіць, а да савы падыходзяць усе птушкі i пытаюцца:

—Ці дома верабей?

— Дома.

—  Што ён робіць?

—  Па двары шнарыць, крошкі збipae, дадому не ідзе, каноплі крадзе.

         Пачуўшы гэтыя словы, верабей уцякае, а дзеці гоняцца за iм, стараючыся злавіць вераб'я.

         Правілы гульні:дзіця-верабей можа схавацца толькіўдоме савы.

 

Мяч у доміку

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі пападання мячом у цэль. Развіваць хуткасць рэакцыі, трапнасць, вакамер.

         Aпicaннe гульні: дзеці строяцца ў рад на адлегласці кроку адзін ад аднаго. Кожнае дзіця чэрціць сабе маленькi кружок i прысядае перад iм. Апошні ў радзе коціць  мяч. Як толькі ён закоціцца ў які-небудзь кружок i спыніцца там, усе бягуць, а гаспадар кружка бярэ мяч i кідае яго ва ўцекачоў. У каго трапіць мяч — таму ачко. Калі мяч тpaпiў у iгpaкa тры разы, ён выбывае з гульні, а ўсе астатнія гуляюць. 

         Правілы гульні:дзіця павінна кідаць мяч толькі са свайго кружка; дзеці разбягаюцца тады, калі мяч тpaпiў у чыйсці кружок. Каціць мяч дзеці павінны лёгкім штуршком.

Два агні

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць ва уменні хутка кідаць i лавіць мяч дзвюма pyкaмi. Развіваць спрыт, арыенціроўку, умець разлічыць сілу кідка i адлегласць.

         Aпicaннe гульні: на пляцоўцы чэрцяцца дзве паралельныя лініідаўжынёй 10— 12 м, якія утвараюць калідор шырынёй 4 — 5 м. Усе, хто гуляе, дзеляцца на дзве роўныя па колькасці групы i становяцца з абодвух бакоў калідора за лініяй, тварам адзін да аднаго (утвараючы дзве шарэнгі). Назначаюцца два водзячыя, aгнi — па аднаму з кожнай групы. Агні знаходзяцца ў калідоры (паміж шарэнгамі). Дзеці, якія стаяць у шарэнгах, перакідваюць мяч адзін ад­наму праз калідор. Aгнi перамяшчаюцца па ўсяму калідору i стараюцца злавіць яго. Калі зловяць, то iгpoк, што кiнуў мяч, выбывае з гульні — ён згарэў.

         Правілы гульні:дзеці-агні павінны перамяшчацца толькі па калідоры iiмкнуццaзлавіць кінуты мяч.

 

Свінка

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць у забіванні мяча ў цэль. Развіваць спрыт, хуткасць рэакцыю, дакладнасць рухаў.

         Апісанне гульні: з ліку тых, хто гуляе, выбіраецца водзячы. У цэнтры нарысаванага круга выкопваецца яма-хлеў, побач з якім кладзецца мяч—свінка. Дзеці становяцца за лінію круга i прыгаворваюць:

—  Куба — куба — кубака, гонім свінку да хляука! Пасля гэтых слоў водзячы палкай   ці   нагой   адкідваесвінку як мага далей убок. Усе бягуць да свінкі, перакідваюць яе адзін аднаму нaгaмii спрабуюць загнаць у хлявок. Водзячы перашкаджае iмi выкідвае свінку _з круга. Калі дзецям удаецца закінуць свінку ў хлеў, выбіраецца новы водзячы, i гульня працягваецца.

         Правілы гульні:дзеці не павінны кранаць мяч рукамі, водзячы не мае права выходзіць за межы круга.

Казіны рог

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць ва ўменні адбіваць пусты драўляны шар, не прапускаючы яго цераз рысу-мяжу. Развіваць хуткасць рэакцыі, увагу, спрыт.

         Апісанне гульні: дзве каманды дзяцей знаходзяцца на пэўнай адлегласці адна ад адной. У кожнага ў руках пал­ка. Адна з каманд кідае i коціць драўляны шар у бок процілеглай каманды, тыя адбіваюць яго назад ціловяць на сваей мяжы-рысе i вяртаюць першай камандзе.

Калі шар пералящць цераз мяжу-рысу, каманда, што ахоўвае яе, адыходзіць да таго месца, куды закаціўся шар. Тады пра яе гавораць:

—  Загналі у казіны рог!

Каманда-пераможца атрымлівае ацэнку, i гульня пра­цягваецца.

         Правілы гульні: шар дазваляецца каціць толькі па зямлі.

 

Гарачае месца

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі бегу з лоўляй i выкрутaмi, развіваць спрыт, вынослівасць.

         Aпicaннe гульні: на зямлі абазначаюць рысай «гарачае месца». 3 ліку тых, хто гуляе, выбіраецца водзячы. ён становіцца на некаторай адлегласці ад гарачага месца i ахоў­вае яго ад астатніх ігракоў, калі тыя імкнуцца забегчы ў гарачае месца. Каго ён запляміць, той становщца яго памочнікам, i яны разам ловяць астатніх. 3 павелічэннем ліку памочнікаўзабягаць у гарачае месца становіцца ўсё цяжэй i цяжэй. Хто трапіць туды, можа адпачыцьтам нека-торы час, але затым зноў павінен выбегчы i паспрабаваць зноў забегчы ў гарачае месца.

         Правілы гульні:iгpoк, які тpaпiy ў гарачае месца, адпачывае там, а затым зноў выбягае ў поле; злоўленым лічыцца той, да каго водзячы дакрануўся рукой.

Лыка

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць ва ўменні пераадольваць перашкоду, пераступаючы ці пераскокваючы цераз яе. Выхоўваць смеласць, спрыт.

         Aпicaннe гульні: двое дзяцей садзяцца на зямлю iўпiраюцца ступнямі ног. іншыя дзеці павінны прайсці, пера­ступаючы цераз ix ногі.

В aўcix пытаюцца:

—  Куды ідзеш?

—  Па лыка!

—  Нуідзі!

Пасля таго як усе дзеці пройдуць па лыка, яны павінны, вяртаючыся назад, прабегчы паміж лаўцамі, якія сядзяць на кукішках, тыя ловяць дзяцей, не зыходзячы з месца. Злоўленыя дзеці атрымліваюць штрафное ачко.

         Правілы гульні:дзеці-лаўцы павінны паспець запляміць прабягаючых паміж iмi дзяцей.

 

Пераскоч гару

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць ва уменні з разбегу пераскокваць перашкоду, выхоўваць смеласць.

         Апісанне гульні: тыя, хто гуляюць, кладуць слупком шапкі. Затым у тым жа парадку, як складзены шапкі, пачынаюць скакаць праз ix, стараючыся не зачапіць ix нагамi. Калі хто-небудзь зачэпіць шапку, яму трэба прапаўзці праз строй. Усе становяцца адзін за адным, шырока расставіўшы ногі, aвiнaвaты паўзе ўix пад нaгaмi.

         Правілы гульні:скакаць трэба так, каб не зачапіць складзеныя слупком шапкі, калі iгpoк тры разы зачэпіць шапку, ён выходзіць з гульні.

 

Каза

(сярэднi дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі бегу з лоўляй i выкру­тамі на абмежаванай плошчы. Выхоўваць смеласць, настойлівасць.

         Апісанне гульні: дзеці выбіраюць пастуха. Робяць тэта так: шырока расстауляюць нorii, нахіліўшыся, пракідваюць паміж iмi кароткую палачку назад ад сябе. Чыя палачка ўпадзе бліжэй, той i павінен пасвіць козы. Дзеці прывязваюць да слупка вяроўку даужынёй 1,5—2 м i даюць пастуху канец вяроўкі у рукі.  На такой адлегласці ад слупка ён павінен знаходзіцца. Затым удзельнікі гульні складаюць каля слупка свае палачкі, якія называюцца ко­замі.

         Па свістку пастуха дзеці падбягаюць да слупка, iмкнyчыся схапіць палачку, а пастух стараецца перашкодзщь гэтаму. Калі дзецям удаецца схапіць дзве-тры палачкі, усе iгpaкi шырока расстаўляюць нoгi, а пастух на карачках павінен прапаузці праз расстаўленыя вароты.

         Правілы гульні:дзіця-пастух не падпускае дзяцей да слупка, каля якога складзены палачкі, ён можа дакрануцца (запляміць) іграка рукой, пасля чаго той выбывае з гульні.

Спрытнякі

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача:  развіваць спрыт,  хуткасць,  каардынацыю рухау, выхоўваць смеласць, пачуццё адказнасці за таварыша.

         Апісанне гульні: дзеці становяцца ў круг пapaмi тварам да цэнтра — адзін спераду, другі— ззаду. Пярэдні iгpoк расстаўляе pyкi у бaкi, задні трымаецца за пярэдняга. Назначаецца водзячы, які знаходзіцца ў цэнтры круга. Ен падбягае то да адной, то да другой пары, стараючыся схапіць задняга iгpaкa, пярэдні iгpoк загароджвае яго рукaмii ўвесь час паварочваецца тварам да водзячага. Калі апошняму ўдаецца ўхашцца за задняга iгpaкa, то пярэдні становіцца водзячым, а задні аказваецца спераду i ахоўвае свайго таварыша.

         Правілы гульні: водзячы не павінен хапацца за пярэдняга iгpaкai ўжываць сілу, а неабходна толькі дакрануцца да iгpaкa, якi стаіць ззаду.

 

Вартаўнік

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць хуткасць рэакцыі, уменне арыентавацца ў навакольных абставінах, смеласць, спрыт.

         Aпicaннe гульні: выбраны па лічылцы вартаўнік падыходзщь да аднаго з дзяцей, якія стаяць свабодна па ўсёй пляцоўцы. Дзіця адразу ж прысядае на кyкiшкi, а вартаўнік кладзе яму руку на галаву — ахоўвае яго. Другой ру­кой ён імкнецца запляміць дзяцей, якія бегаюць па пля­цоўцы i стараюцца дакрануцца да таго, хто сядзщь на кукішках.

         Правілы гульні:вартаўнік павінен пляміць дзяцей не адымаючы адной pyкi з галавы дзіцяці, што сядзіць. Но­вым вартаўніком становіцца той, хто запляміць дзіця, якое сядзіць.

 

Свабоднае месца

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць хуткасць бегу, спрыт, вынослівасць.

         Апісанне гyльнi: дзеці становяцца ў круг шчыльна адзін каля аднаго. Водзячы выклікае двух дзяцей, якія стаяць побач, яны робяць крок назад Становяцца спіной адзін да аднаго. Па сігналу: «Раз —два — тры — бяжы!» дзеці бягуць у розныя бакi па кругу, стараючыся хутчэй стаць на свабоднае месца. Той, хто хутчэй дабег да свайго месца i заняў яго, лічыцца пераможцам. Затым водзячы выклікае двух іншых iгpaкoўi г. д.

         Правілы гульні:бегчы дазваляецца толькі са знешняга боку круга. У час бегу нельга хапаць pyкaмi дзяцей.

Браднік

(сярэднi дашкольны узрост)

         Задача: развіваць уменне хутка арыентавацца ў нава­кольных абставінах, удасканальваць навыкі лёгкага бегу. Выхоўваць смеласць, вытрымку.

         Aпicaннe гульні: па лічылцы выбіраюць рыбака i завязваюць яму вочы хусцінкай. Усе астатнія дзеці — рыбкі. Пляскаючы ў ладкі, дзеці-рыбкі перамяшчаюцца (ходзяць, бегаюць вакол рыбака). Рыбак стараецца каго-небудзь злавіць. Калі на шляху рыбака сустракаецца якая-небудзь перашкода (сцяна, лаўка, крэсла iінш.), дзеці гавораць рыбаку: «Глыбока!» Калі рыбак адыдзе ад перашкоды, дзеці гавораць: «Мелка!» Kaлi рыбак зловіць каго-небудзь, ён павінен адгадаць па голасу, каго злавіў. На пытанне рыбака: «Хто ты?» злоўлены адказвае: «Я — акунь». Калі не адгадаў, дзеці яму крычаць: «Жабу злавіў!» Рыбак адпускае злоўленага i зноў пачынае лавіць.

         Правілы гульні:iгpaкi павінны ўвесь час перамяшчацца па пляцоўцы i абыходзіць рыбака. Калі рыбак па голасу не адгадаў, каго з дзяцей-рыбак ён злавіў, сам становіцца рыбай, а непазнаны iгpoк — рыбаком.

 

Вілюшкі

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць спрыт, вынослівасць, каардынацыю рухаў, выхоўваць смеласць.

         Апісанне гульні: дзеці строяцца ў шарэнгу, бяруцца за pyкii ўтвараюць ланцуг. Больш дужае дзщя-важак, што стаіць у пачатку рада, пачынае бегчы i цягне за сабой іншых. Пры гэтым яно нечакана бяжыць то у адзін, то ў другі бок. Такія ж хуткія i крутыя павароты павінны рабіць iіншыя. Многім, асабліва тым, хто знаходзіцца далей ад важака, рабіць гэта цяжка, яны падаюць i выходзяць з ланцуга, а гульня працягваецца далей. Пераможцамі  лічацца тыя дзеці, якія на працягу трох мінут утрымлівалі раўнавагу.

         Правілы гульні:iгpoк,  па   вiнe    якога    разарваўся    лан­цуг, выбывае з гульні.

Паляўнічы

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі хуткага бегу, развіваць увагу, назіральнасць, смеласць, сумленнасць.

         Апісанне гульні: па лічылцы дзеці выбіраюць паляўнічага i двух-трох сабак. Усе астатнія — зайцы. Зайцы хаваюцца за кустамі, у ямах iіншых месцах. Выходзіць па­ляўнічы i крычьщь: «Бах! Бах!» Сабакі бягуць ва ўсе бакі,знаходзяць зайцаўi выганяюць ix на адкрытае месца. Кожнага з дзяцей-зайцаў паляўнічы павінен сустрэць словамі: «Бах! Бах!» інакш яны схаваюцца iix трэба будзе шукаць зноў. Зайцы, знойдзеныя паляўнічым, павінны выйсці з гульні. Пераможцамі лічацца тыя зайцы, якіх паляўнічы на працягу 5 мінут не знайшоў.

         Правілыгульні:дзеці-сабакі павінны шукаць дзяцей-зайцаў толькі пасля сігналу паляўнічага: «Бах! Бах!»

 

Паляванне на лісаў

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць у хадзьбе i бегу па кругу, ва ўменні хутка арыентавацца у навакольным. Выхоўваць пачуццё калектывізму, узаемадапамогі.

         Aпicaннe гульні: Па дамоўленасці дзеці выбіраюць паляўнічага i пяць лісаў. Астатнія дзеці, узяўшыся за рукі, утвараюць чатыры маленькія кругі. Гэтыя кpyгi раўнамерна размяшчаюцца па пляцоўцы. Кожны круг—гэта лісіная нара, дзе жыве адзін лic. Сярод кругоў бегае ліс, у якога няма нары. За імпалюе паляўнічы. Як толькі ліс залазіць у якую-небудзь нару, то лic, што у ей знаходзіцца, павінен адразу ж пакінуць яе iўцякаць ад паляўшчага ўдругую нару. Злоўлены ліс становіцца паляўнічым.

         Правілы гульні:у кожнай нары павінен жыць толькі адзін ліс. Паляунічы не мае права лавіць ліса, які схаваўся ад яго ў крузе.

 

Калім-бам-ба

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі хуткага бегу, развіваць сілу, спрыт, дакладнасць рухаў, уменне арыентавацца ў на­вакольным.

         Aпicaннe гульні: дзеці становяцца адзін супраць другога, утвараючы дзве шарэнгі. Дзеці кожнай шарэнгі бяруц­ца за pyкi, i паміж імі ідзе гаворка:

— Калім-бам-ба .

 — На што слуга?

—  Прышыць рукавы.

—  На чые бакі?

—  Пятае, дзесятае (імя) сюды.

         Названае дзіця бяжыць да дзяцей другой шарэнгіi спрабуе разарваць яе. Калі дзіця зможа разарваць счэпленыя pyкi, то вядзе ў сваю шарэнгу аднаго з iгpaкoy каманды праціўніка. Калі не разарве, застаецца ў шарэнзе праціўніка.

Пераможцай лічыцца тая каманда, у якой у канцы гульні будзе найбольшая колькасць дзяцей.

         Правілы гульні:названае дзіця павінна разарваць счэпленыя pyкi дзяцей другой шарэнгі, якія не маюць права пры набліжэнніiгpaкa раздымаць ix.

Метка

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі хуткага бегу, уменне хутка рэагаваць насігнал, выхоўваць смеласць.

         Aпicaннe гульні: дзеці дзеляцца на дзве групы i стано­вяцца на адлегласці 25 м адна ад адной. Пасярэдзіне паміж гpynaмi ставіцца слупок, які называецца меткай. Затым адна група выклікае каго-небудзь з дзяцей другой групы. Выкліканае дзіця імкнецца забегчы за метку, а яго ловяць усе дзеці процілеглай групы. Калі яно паспявае за­бегчы за метку, то застаецца ў сваей групе, калі не, то пераходзіць у процілеглую групу. Так гуляюць да таго часу, пакуль не зловяць ycixiгpaкoў з процілеглай групы, за выключэннем аднаго. Гэтаму апошняму завязваюць вочы_ь i ён ідзе да процілеглай групы з распасцёртымі рукаміколькі дзяцей захопіць pyкaмi, столькіi павядзе на свойбок.   Цяпер   усе   захопленыя  ловяць  дзяцей   процілеглай

групы.

         Правілы гульні:выкліканае дзіця павінна паспець дабегчы да слупка i стаць за iм.

Рэшата

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць хуткасць i дакладнасць рухау. Выхоуваць смеласць, сумленнасць.

         Апісанне гульні: дзеці становяцца ў адзін рад. Дзіця, якое стаіць спераду, бярэ ўpyкi палку, а ўсе астатнія трымаюць адзін аднаго рукамі за пояс. Адзін з дзяцей — водзячы не становіцца ў рад, ён бярэ хустачку, скручвае ў трубачку i на адным яе канцы завязвае невялікі вузельчык. Зрабіўшы, такім чынам, лёгенькі скрутачак, ён пaвiнен стукнуць iм па плячах апошняга iгpaкa. Але той не чакае гэтага. ён зрываецца з месца, бяжьщь да першага у радзе, бярэ ў яго палку i становщца перад iм, г. зн. хаваецца за палкай. Калі гэта iгpaкy зрабіць удаецца, водзячы падбягае да дзіцяці, якое стала апошнім, iімкнецца ўдарыць яго. Так гуляюць да той пары, пакуль не падойдзе чарга бегчы iгpaкy, якіў пачатку гульні стаяў спераду з палкай у руках. Тады скрутачак перадаецца гэтаму iгpaкy, і гульня працягваецца.

         Правілы гульні:калі irpoк не паспее схавацца за пал­кай, i aтpымлiвae скрутачкам па плячах, ён павінен бег­чы яшчэ раз вакол рада дзяцей.

 

Фігуры

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі бегу, уменне хутка рэагаваць насігнал. Развіваць вынослівасць.

         Aпicaннe гульні.усе дзеці стаяць у крузе i круцяцца. Убаку стаяць воук i маці.

         Пасля слоў маці: «На месцы, фігура, замры!»—irpaкi заміраюць у любой позе. Тады воук выбipae фігуру, якая яму падабаецца, вядзе яе да маціi пытаецца, колькі яна каштуе. Маці гаворыць: «Два рублі». Воук два разы б'е далоняй па далоні маці, фігура у гэты час уцякае. Воўк яе ловіць. Kaлi зловіць, то гэта дзіця становіцца ваўком.

         Правілы гульні:дзіця-воўк ловіць дзіця-фігуру толькі тады, калі маці«выплаціць» за яго грошы.

Каноплі

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: выпрацоўваць навыкі хуткага бегу, уменне адгадваць тактычныя прыёмы праціўніка, фарміраваць вытрымку.

         Aпicaннe гульні: ігракі па дамоўленасці выбіраюць гаспадара, становяцца ў шарэнгу i бяруцца за pyкi. Гаспадар ідзе ўздоуж шapэнri, спыняецца каля аднаго з irpaкoў i  пачынае з імідыялог:

—  Прыходзь да мяне каноплі палоць.

—  Не хачу!

 —  А кашу есці?

—  Хоць зараз!

—  Ах ты, гультай!—iў гэты жа  час  бяжьщь  у  любы канец шарэнгі. Адначасова iirpок бяжьщь у тым жа напрамку, але за спінамі irpaкoy. Хто першы — гаспадар ці гультай — возьме за руку апошняга ў шарэнзе, той становіцца з ім побач, airpoк, які застаўся, займае месца гаспадара.

         Правілы гульні: пасля слоў «Ах ты, гультай!» гаспадар можа зрабіць некалькі падманлівых рухаў; пакуль гаспа­дар не пабяжыць, гультай не мае права кранацца з месца.

Мурашачка

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі бегу са зменай напрамку. Развіваць вынослівасць, смеласць.

 На пляцоўцыдзеці рысуюць на зямлі круг, які называецца маткаю. Каб круг бачыць здалёк, у яго кладуць шап­ку або які-небудзь прадмет. Далей у іншым месцы дзеці становяцца або садзяцца так, каб утварыць круг. Па лічылцы:

Мурашачка, букашачка,

Няверная кукушачка.

Заяц, месяц, дзебыу?

— У лесе.

—  А што paбiў?

—  Сена кaciў.

—  Чым жа накрыў?

—  Скаварадою.

—  Хто ўкраў?

—  Турнас —

         дзеці выбіраюць Турнаса i разбягаюцца. Той, хто стаўТурнасам, ловіць ix. Каго ён зловіць, той памагае яму лавіць acтaтнix. Heйкi час можна адпачыць, калі схавацца у круг, але доўга затрымлівацца там нельга. Як толькі ўсе дзеці будуць злоўлены Турнасам i яго памочнікамі, гульню паўтараюць спачатку.

         Правілы гульні: уцякаючы ад лаўца, дзеці могуць схавацца ў круг i адпачыць там; злоўлены irpoк дапамагае лаўцу лавіць астатніх.  

 

Гуж

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі бегу, мяняючы напрамак i тэмп. Развіваць вынослівасць, спрыт.

         Aпicaннe гульні: дзеці збіраюцца на пляцоўцы. Двое з ix становяцца ў круг, астатнія за iм. Адзінз irpaкoy, што стаіць у крузе, штурхае другога ад сябе са словам «гуж». Гэты irpoк выбягае з круга i пачынае лавіць іншых. Усе дзеціуцякаюць. Калі «гуж» каго-небудзь зловіць, той ідзе ў круг, замяняе лаўца. У іншым выпадку ён застаецца на сваім месцы i бегае за дзецьмі, пакуль не зловіць i не паставіць каго-небудзь на свае месца.

         Правілы гульні: па сігналу «гуж» дзеці ўцякаюць, airрок-гуж ловіць ix. Калі на працягу трох мінут ігрок-гуж не зловіць нікога з дзяцей, на дапамогу яму прыходзщь irpoк, які заставаўся ў крузе.

 

У зайца

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць уменне хутка арыентавацца ў навакольным, развіваць смеласць.

         Aпicaннe гульні: дзеці збіраюцца ў цесны кружочак. Адзін з хлопчыкаў, больш спрытны, становіцца пасярэдзіне i, паказваючы на кожнага таварыша, чытае па слову:

Мурашка, букашка,

 Сонца, месяц...

—  Дзе ты быў?     

—  У балоце.

—  Што paбiў?

—  Траву жаў.

—  Дзе падзеў?

—  Пад калодай.

—  Хто ўкраў?

—  Заяц.

—  Хто злавіў?

—  Хорт.

         Пры апошнім словеўсе «зайцы» разбягаюцца. «Зай­цам» вызначаецца месца, за межы якога яны не бегаюць. Галоўнаязадача хорта — злавіць ycix «зайцаў», якія ўця­каюць ад хорта ва ўмоўленае месца.

         Правілы гульні : хорт не пaвiнeн лавіць «зайцаў» на адлегласці трох крокаў ад умоўленага месца. Зайцы -таксама не павінны бегаць паблізу ад яго.

 

Шчупак

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі руху калонай, мяняючы тэмп i напрамак. Развіваць спрыт, увагу, пачуццё прасторы.

         Апісанне гульні: дзеці лічацца i выбіраюць шчупака i матку. Шчупак адыходзіць убок, а ўсе становяцца за маткай i моцна трымаюцца за яе iaдзін за аднаго. Шчупак кідаецца то ў адзін, то ў другі бок iiмкнeццa схапіць са-мага апошняга ў калоне. Тыя доўгім хвастом стараюцца ўвільнуць ад шчупака. Гульня працягваецца да таго часу, пакуль не будуць схоплены ўсе, хто стаяў за маткаю.

         Правілы гульні: irpoк лічыцца злоўленым, калі шчупак дакранецца да яго рукой; пры паутарэнні гульні на ролю шчупака i маці назначаюць дзяцей з сярэдзіны калоны.

 

Садзі лянок!

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць каардынацыю рухаў, хуткасць, уменне арыентавацца ўнавакольных абставінах.

         Aпicaннe гульні: перад пачаткам гульні дзеці выбіpaюць вядучага. Затым на зямлі рысуюць кружкі — «гнёзды, якix пaвiннa быць на 2 — 3 менш чым irpaкoў. Усе стано­вяцца ў агульны круг i бяруцца за рукі. Вядучы ходзіць па кругу i робіць розныя pyxi: прысядае, падскоквае i г. д. Дзеці, не разнімаючы рук, павінны паўтараць яго дзеянні. Нечакана вядучы камандуе «Садзі лянок!» Кожны імкнецца заняць «гняздо». Той, хто яго не зойме, лічыцца пасаджаным, i яго садзяць у гняздо, дзе ён знаходзіцца да канца гульні. Затым гульня паутараецца.

         Правілы гульні: вядучы павшен падавацькаманду «Садзі лянок!» у той момант, калі дзеці зацікаўлены выконваннем разнастайных рухаў.

 

У палачку-булавачку

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: выпрацоўваць навыкі хуткага бегу, дакладнасць i каардынацыю рухаў, хуткасць рэакцыі.

         Aпicaннe гульні: дзеці мераюцца на палачцы: адзін абхоплівае яе рукою знізу, наступны шчыльна над iм i г. д. Калі ўсе возьмуцца за палачку, а верхні канец яе яшчэ свабодны, першы хлопчык прымае руку знізу i абхоплівае яшчэ вышэй. Toe ж робяць iіншыя, пакуль не застанецца свабоднага месца. Той, чыя рука будзе наверсе, павінен «icцiў поле». Гэта — палявы. Адзін з irpaкoўкідае далека па пляцоўцы палачку, па якую ён павінен бегчы i прынесцi «да агню»— звычайна да таго месца, адкуль палку кiдалі.  Пакуль палявы бегае за палачкай, астатнія павінны схавацца хто куды. Палявы прыносіць палачку «да агню», гаворыць:

         Палачка-булавачка дамоў прыйшла,

         Дома нікога не знайшла.

         Каго першага знойдзе,

         Той за палачкай пойдзе!

         Пасля гэтых слоў ён падкідвае палачку i ідзе шукаць дзяцей, якія схаваліся, а тыя імкнуцца ўлучыць момант, схапіць палачку i «адстукацца». Калі iм гэта ўдаецца, па­лявы зноўідзе «у поле», а астатнія хаваюцца. Каліж паля­вы заўважьщь каго-небудзь раней i сам адстукаецца, тады «у поле» ідзе знойдзёны iм хлопчык ці дзяучынка.  

         Правілы гульні:палявы не павінен увесь час знаходзіццца каля палачкі, каліз ліку irpaкoў, якія схаваліся, адстукаўся хто-небудзь адзін, палявы зноў ідзе «у поле».

Штандар, стой!

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі лоўлі мяча, уменне пападаць iм ва ўцекачоў, выпрацоўваць дакладнасць рухау.

         Aпicaннeгульні: адзін бярэ мяч — ён штандар. Усе астатнія стаяць вакол. ігрок з мячом падкідвае мяч з воклічам: «Валя, табе!» Валя ловіць мяч з воклічам: «Штандар, стой!» Усе спыняюцца. Валя кідае мяч, імкнучыся трапіць iм у каго-небудзь. Калі трапіць, той ловіць мяч з воклічам: «Штандар, стой!» Калі irpoк не трапіць мячом нi у кога, яму залічваюць штрафное ачко.

         Гульня ідзе да пяць ачкоў.

         Правілы гульні:названы irpoк павінен злавіць мяч i трапіць iм у аднаго з дзяцей, якія ўцякаюць.

Падсечка

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі пападання мячом у рухомую цэль, paзвіваць вакамер, пачуццё прасторы.

         Aпicaннe гульні: дзеці выбіраюць вядучага — рыбака, яміпрысядае i кладзе перад сабой мяч. Астатнія становяцца паўкругам каля мяча. Рыбак гаворыць некалькі разоў:

— Клюе, клюе, клюе... i нечакана называе імя аднаго здзяцей.

Усе ўцякаюць, а той, каго ён назваў, павінен схапіць мяч i кінуць у каго-небудзь з ігракоў. Калі трапіць (падсячэ),падсечаны выбывае з гульні, а калі не трапіць—выбывае з гульні сам.

Апошніirpoк падкідвае мяч уверх iўцякае. Рыбак павінен злавіць мяч i трапіць iм ва ўцекача.

         Правілы гульні:названае дзіця павінна кідаць мяч ва ўцекачоў i не адыходзіць ад рыбака.

Паляўнічыя i арол

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць трапнасць i дакладнасць удару, ва­камер, хуткасць рэакцыі.

         Aпicaннe гульні: усе дзеці—паляўнічыя. 3 дапамогай жараб'ёўкі выбіраюць вядучага — арла, яны адвольна перамяшчаюцца на пляцоўцы, перакідваючы адзін аднаму мяч, i імкнуцца выбраць зручны момант, каб легка ударыць мячом у cпiнy ці па нагах арла. Але падыходзіць да арла бліжэй, чым пяць-шэсць крокаў, не дазваляецца. Калі арол набліжаецца да паляўнічага, у якога мяч, той уця­кае або аддае мяч іншаму. Калі арол зловіць мяч на ляту, ён кідае яго за межы пляцоўкі. Вяртае мяч у гульню паляўнічы, па вiнe якога мяч быў злоўлены арлом. Паляўнічы, якому ўдаецца падбіць арла, мяняецца з iм ролямі.

         Правілы гульні: арол можа адабраць мяч у паляўнічага, дакрануўшыся да яго рукой.

Паспей адбіць

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць ва ўменні лавіць мяч на ляту i трапляць iм ва ўцекача. Развіваць дакладнасць рухаў, хут­касць рэакцыі.

         Aпicaннe гульні: усе дзеці рысуюць кpyгii бяруць лапаткі ракеткі). Адзін з ix застаецца без круга — гэта водзячы. ён падкідвае мяч, а дзеці адбіваюць яго, імкнучыся пры гэтым не выйсці са свайго круга, таму што водзячы можа заняць яго круг. Хто застаўся без круга, становіцца водзячым, кідае мяч, i гульня працягваецца.

         Правілы гульні:  мяч павінен адбіваць той irpoк, над кругам якога ён пралятае.

Мянькі

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць у бегу з лоўляй i выкрутамі, развіваць хуткасць рэакцый, смеласць, спрыт, вынослівасць, каардынацыю рухаў.

         Aпicaннe гульні: на пляцоўцы рысуюць квадрат, які называюць «ракой». У цэнтры квадрата i ўздоўж кожнай бакавой лініі рысуюць кругі — «ямкі» дыяметрам 1—1,5 м i выбіраюць двух рыбакоў, астатнія дзеці — рыбы. Рыбакі, узяўшыся за pyкi, ловяць рыб, якія могуць выратоўвацца ў «ямах». Аднак знаходзіцца ў яме можа толькі адна рыба. Як толькі другая рыба заплывае ў яму, тая, што там зна­ходзіцца, павінна пакінуць яе. Злоўленыя рыбы дапамагаюць лавіць іншых рыб.

Гульня заканчваецца, калі рыбакі пераловяць ycix рыб. Пяць рыб, якія выратаваліся ўямах, называюць мянькамі. Яны i з'яуляюццапераможцамі гульні.

         Правілы гульні:рыба лічыцца злоўленай, калі рыбакі замкнуць pyкi вакол яе.

Жартаўнік

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі пападання мячом у рухомую цэль, ва уменні дзейнічаць хутка i дакладна. Развіваць дакладнасць рухаў, вакамер.

         Aпicaннe гульні: на зямлі рысуюць круг дыяметрам 10—20 м (у залежнасці ад колькасці ўдзельнікаў). Затым iгpaкi дзеляцца на дзве каманды: жартаўнікі i палахлівыя.

         Палахлівыя ў адвольным парадку перамяшчаюцца ўнутры круга, жартаўнікі (у аднаго з ix схаваны невялікі мяч) ходзяць вакол ixi час ад часу замахваюцца быццам для кідка. Ігрок з мячом у зручны момант кідае мяч у аднаго з палахлівых. Той, у каго трапіць мяч, выбывае, i гульня пачынаецца спачатку. Пасля трох промахаў каман­ды мяняюцца ролямі. Калі тры разы прамахнецца i дру­гая каманда, падлічваюцца irpaкi, якix выбілі

Перамагае каманда, якая выбіла больш irpaкoy праціўніка.

         Правілы гульні: irpoк з мячом павінен у зручны момант трапіць iм у irpaкa, які знаходзіцца ў крузе.

Елка

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі хуткага бегу з выкрутамii кіданнем па цэлі, якая рухаецца. Выхоўваць спрыт, уменне арыентавацца на пляцоўцы, выкарыстоўваць розныя тактычныя прыёмы.

         Aпicaннe гульні: жараб'ёукай дзеці выбіраюць «палевіка» i «елавіка». Астатнія irpaкi — біткі. На зямлі праводзяць дзве паралельныя лініі на адлегласці 15 — 20 м. Ад­на лінія абазначае мяжу горада, другая — вёскі. Паміж лініямі — поле. Елавжік стоячы на лініі горада, кідае ўга­ру мяч, a бiток адбівае яго бітай у поле, кідае біту, бяжыць у вёску i вяртаецца назад. Палявік павінен злавіць, або схапіць мяч з зямлі i трапіць iм у бітка ў той час, калі ён бяжыць, г. зн. засекчы. Калі гэта яму ўдаецца зрабіць, ён займае месца елавіка, елавік—месца бiткa, пасля ўдару якога мяч быў злоўлены або засечаны ў полі. Біток, які выбег з горада i не паспеў вярнуцца назад, застаецца ў вёсцы i вяртаецца пасля ўдару наступнага бiткa. Кaлi ўсе бiткi прамахнуліся, не здолелі адбіць мяч i засталіся ў горадзе, елавік кідае на елку, г. зн. высока угору, а палявік імкнецца злавіць мяч або падняць яго i засекчы каго-небудзь з бягучых у горад або ў вёску.

         Правілы гульні: палявік павінен злавіць або схапіць мяч з зямлі i трапіць у бітка, які бяжыць у вёску або у горад.

 

Мяцёлка

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць хуткасць рэакцыю, спрыт, вакамер, дакладнасць рухаў, уменне арыентавацца ў навакольных абставінах.

         Aпicaннe гульні: гульню праводзяць на катку або добра ўтаптанай снегавой пляцоўцы. Для гульні кожны ўдзельнiк павінен мець мяцёлку (пучок галінак) i 3-5 ледзякоў (асколкаў лёду або змёрзлых снежак) дыяметрам 5-7 см.

         На лёдзе (снезе) рысуюць круг дыяметрам 7-14 м. У цэнтры яго ставяць адзнаку - «мету». На лініі круга, на аднолькавай адлегласці адна ад адной, кожны irpoк капае лунку шырынёй 15 — 30 см i глыбінёй 5 — 7 см. Пасля гэ-тага адзін з irpaкoy кладзе лядзяк на «мету», а астатнія — за лініяй круга, iўсе становяцца каля cвaix лунак. Ігрок,лядзяк якога ляжыць на меце, рэкламуе: «Усім разам на гэтым месцы паўвека месці, аднаму замесці»— iўдарае мяцёлкай па лёдзе. Irpaкi бягуць да меты icвaiмi мяцёлкaмi імкнуцца замесці лядзяк у сваю лунку. Калі лядзяк замецены, на мету кладзецца другі лядзяк, irpaкi вяртаюцца да cвaix лунак, i каманду падае наступны irpoк, які стаіць злева ад папярэдняга. Гульня працягваецца, пакуль не будуць замецены ўсе ледзякі. Пераможцам аб'яуляецца той, хто замяце ў сваю лунку найбольшую колькасдь ледзякоў.

         Правілы гульні: у час гульні забараняецца хапаць адзін аднаго рукамі, падстаўляць падножкі.

 

Кошка i мышка

(малодшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць хуткасць рэакцыі, увагу, выхоўваць смеласць i пачуццё калектывізму.

         Апісанне гульні: па лiчылцы дзеці выбіраюць кошку i мышку. Усе астатнія дзеці, узяўшыся зарукі, становяцца ў круг. Круг размыкаюць у двух месцах, утвараючы вароты. Мышка знаходзіцца ў крузе, кошка за кругам. Па сігналу кошка імкнецца злавіць мышку. Кошка можа трапіць у круг толькі праз вароты. Мышка бегае, дзе хоча, пралазіць пад рукамі дзяцей. Калі кошка зловіць мышку, яны мяняюцца ролямі.

         Правілы гульні: кошка i мышка павінны часта мяняцца ролямі.

Гульні сярэдняй i малой pyxoмacцi

Клубок

(малодшы дашкольны узрост)

         Задача: вучыць рухацца адзін за адным па спіралі. Выхоўваць дысцыплінаванасць, арганізаваныя дзеянні дзяцей у калектыве.

         Апісанне гульні: дзеці стаяць у крузе i гавораць нараспеў: «Холадна стала, трэба нiткi матаць». Назначанае дзіця падыходзіць па чарзе да кожнага, кланяецца i запрашае ісціза сабой. Так працягваецца да таго часу, па­куль усе не стануць адзін за адным, узяўшыся за рукі. Першы ў радзе пачынае рухацца па спіралі i вядзе за сабой астатніх. Так утвараецца вялікі клубок. Пасля гэтага першы ў радзе гаворыць:

—  Холадна  стала.  Вось  i гатовы  наш  клубок.  Трэба цёплы шаль вязаць.

У гэты час клубок паступова размотваецца у доўгі ланцужок, i тады дзеці гавораць:

—  Які доўгіi цёплы шаль атрымауся.

         Правілы гульні: дзеці пaвiнны моцна трымацца за pyкi пры ўтварэнні клубка i пры «размотванні» яго ў дoўгi ланцужок.

 

Палатно

(малодшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць ва ўменні хадзіць па спіралі, узгадняючы свае pyxi з pyxaмi дзяцей, якія ідуць побач; развіваць каардынацыю рухаў.

         Aпicaннe гульні:  дзеці, узяўшыся за pyкi, утвараюць шарэнгу — гэта палатно. Першы ў шарэнзе называецца «маткай». Недалёка ад дзяцей стаіць кравец. Матка стащь нерухома i паказвае дзецям, каб завіваліся вакол яе.        Калі ўсе заўюцца, кравец зaбipae апошняга з ланцуга. Пасля гэтага ўсе развіваюцца, а матка пачынае лічыць, называючы кожнага пачаргова: «першае палатно», «другое палатно» i г. д. Не далічыўшыся апошняга палатна, яна пытаецца: «Дзе ж яшчэ адно палатно?» Ей адказваюць: «Па нiткi пайшло!»

Такім чынам, гульня працягваецца да таго часу, пакуль кравец не забярэ i не схавае па аднаму ўcix дзяцей, акрамя мaткi. Пасля гэтага матка ідзе шукаць палатно, а калі знойдзе, загадвае краўцу пералавіць дзяцей яе палат­на. Яны разбягаюцца, а кравец ix ловіць.

         Правілы гульні: стоячы ў шарэнзе, пры закручванні i раскручванні вакол маткі, трэба моцна трымаць адзін аднаго за pyкi; дзіця-кравец павінна непрыкметна забраць дзіця-палатно i схаваць яго.

 

Гусі-лебедзі i воўк

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі хуткага бегу, узгодненасць дзеянняў. Выхоўваць пачуццё калектывізму, смеласць, сумленнасць.

         Aпicaннe гульні: па лічылцы дзеці выбіраюць гаспадыню i ваўка. Усе астатнія — гусі-лебедзі.

     Гаспадыня з гусямі-лебедзямі ідзе ў адзін бок — там ix дом, воўк ідзе ў другі бок, «за гару» — там яго дом.

         Паміж домам гаспадыніi домам ваўка — чыстае поле.

         Гаспадыня гаворыць гусям-лебедзям:

         Гуci-лебедзі! Пара

         У чыста поле са двара!

     Пасля слоў гаспадыні гусі-лебедзі махаюць крыламі, крычаць: «Га-га-га!» — i бягуць у чыстае поле.

Ix пачуў воўк i пачаў падкрадвацца да гусей-лебедзей.Ступіць крышку, адыдзе назад, а сам сціскае гусей-лебе­дзей да свайго дома. Загнаў ён ixycixу свой дом i гаво­рыць:

         Сядзіце,

         Не крычыце,

         Крыламі не махайце!

Пайшла гаспадыня гусей шукаць. Ідзе па чыстым полі, прыгаворвае:

         Тут воўчы след,

         Тут гусіны след.

         Тут воўчы след!

         Тут гусіны след...

         Так па слядах i падышла да воўчага дома. Прыйшла iзаве ваўка:

—  Воўк, воўк!Ідзі сюды!

Воўк выйшаў i пытаецца:

—  Што табе трэба?

Гаспадыня гаворыць:

—  Цi не ты ўкраўмaix гусей-лебедзей?

Воўк адказвае:

—  Ды я твaix гусей i не бачыу! Якіяяны ў цябе былі?

         Гаспадыня адказвае:

         I белыя былі,

         I шэрыя былі,

         I стракатыя!

         Воўк падумаў i прыдумаў xiтрасць:

— Вось па гэтай сцяжынцы пойдзеш —

                     Уcix гусей-лебедзей знойдзеш:

I белых, i шэрых, i стракатых!

         Гаспадыня пайшла па сцяжынцы, якую ей воўк паказаў, а гусі лебедзі ў гэты час замахалі крыламі.       Гаспады­ня прыслухалася i пытаецца:

—  Воўк, што гэта за шум у твaiм доме?

 Воўк адказвае:

—  Гэта ў мяне лыжкі ды мicкi з полкі на падлогу падаюць!

         Гyciў гэты час зашыпелі. Гаспадыня пытаецца:

 — Воўк, воўк!  Хто гэта ўтвaiм доме так шыпіць?

         Воўк адказвае:

—  Гэта капуста у маёй печы кіпіць!

         Гyciў гэты час затупалі нaгaмi. Гаспадыня пытаецца:

—  Воўк! Хто гэта у твaiм доме так тупае?

         Воўк адказвае:

—  Гэта мае коні капытамі ў стайні б'юць, аўса  хочуць.

         Тут раптам гyci як закрычаць:

—  Га-га-га! Га-га-га!

—  А  гэта   хто?—пытаецца   гаспадыня-—Гэта   мае  гусі-лебедзі! Аддай мне ix!

         Воўк гаворыць:

—  Не аддам!

         Тады гаспадыня падымае з зямлі каменьчык iпытаецца:

—  Воўк! Хочаш з'есці авечку?

—  Хачу. Дзе авечка?

         Гаспадыня кідае каменьчык i гаворыць:

—  Вось яна! Даганяй!

         Воўк — бягом за авечкай. А гаспадыня падбягае да воўчага дома i крычыць:

—  Гусі-лебедзі, дадому!

         Гyci выбягаюць i бягуць да свайго дома. Воўк кідае авечку i гоніцца за гусямі Калі ваўку не ўдаецца схапіць ніводнага з гусей, усе гyci збіраюцца ў гаспадыніным доме i дражняць яго:

         Воўк за гарою,

         Шэры за крутою.

         Ваўка не баюся,

         Kieм баранюся,

         Качарэжкай адаб'юся.

     А калі воўк схопіць каго-небудзь з гусей-лебедзей, той i становіцца ваўком, i гульня пачынаецца спачатку.

         Правілы гульні: бегчы ад ваўка можна толькі пасля слоў гаспадыні: «Гусі-лебедзі, дамоў!» (Адлегласць ад до­ма ваўка да дома гаспадыні павінна быць не менш чым 30 м.)

 

Жмуркі

(сярэднi дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць у бегу з лоўляй i выкрутам  ва ўменні хутка арыентавацца ў навакольным, развіваць вынослівасць.

         Апісанне гульні: па лічылцы дзеці выбіраюць важака. Гэта будзе кот Апанас. Кату завязваюць хустачкай вочы iўсе разам вядуць яго да дзвярэй. Як падвядуць яго да дзвярэй i паставяць на парог, загадваюць узяцца за ручку, а потым, усе разам, хорам, нараспеў распачынаюць такую гаворку з катом:

—  Кот, кот! На чым cтaiш?

—  На дубе!

—  За што трымаешся?

—  За сук!

—  Што на суку?

—  Вулл!

—  Што у вуллях?

—  Пчолы!

—  Што у пчол?

—  Мёд!

—  Каму мёд?

—  Мне ды сыну майму!

—  А нам што?

—  Гліны на лапаце!

Пасля гэтых слоу дзеці спяваюць:

Ну, кот Апанас,

Лаві тры гады нас!

 Лаві нас хутчэй,

Не развязвай вачэй!

       Пасля гэтых слоў дзеці разбягаюцца ў розныя бакі. А кот Апанас пачынае лавіць дзяцей. Расставіць ён pyкii ходзіць туды i сюды. А ўсе іншыя бегаюць вакол ката, то дакрануцца да яго пальцам, то тузануць за адзенне. Толькі кот хоча схапіць каго-небудзь, а ўжо ўсе адбеглі ці схаваліся ў яго за cпiнoй. Ды яшчэ ўсяляк дражняць ката. Да таго часу бегае кот, пакуль не схопіць каго-небудзь, хто не паспеў выкруціцца. Каго кот cxaпiў, той i замяняе яго — становіцца катом.

         Правілы гульні: да каго дзіця-кот дакранецца рукой, лічыцца злоўленым.

 

Рэдзька

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць сілу, спрыт, каардынацыю рухаў, выхоўваць пачуццё сяброўства, узаемавыручкі.

         Апісанне гульні: з ліку тых, хто гуляе, выбіраюцца Ясь i гаспадар. Усе астатнія ўдзельнікі гульні — рэдзькі. Ясь адыходзіць куды-небудзь далей убок. Гаспадар застаецца з рэдзькамі. Ён гаворыць:    

— Садзіцеся, рэдзькі, на зямлю, адна за адной, адна за адной!

         Рэдзькі садзяцца так, як загадаўiм гаспадар.

— Цяпер,— гаворыць гаспадар,— няхай кожны абхопіцьабедзвюма рукамі таго, хто сядзіць спераду.

         Рэдзькі робяць, як загадаўiм гаспадар. Пасля гэтага яны спяваюць:

Мы на градцы сядзім!

 Ды на сонейка глядзім!

 Свяці, свяці, сонейка,

Каб нам было цёпленька.

А гаспадар перад градкай пахаджвае. Раптам здалёк чуецца:

Еду, еду, еду,

                                      Ніяк не даеду.

Прыпрагу сароку,

Паеду далека.

Хуценька паеду,

Каб паспець к абеду.

         Сказаўшы гэта, Ясь спыняецца i стукае палкай аб падлогу.

         Гаспадар пытаецца: — Хто там?

—  Ясь.

—  Што табе трэба? Ясь адказвае:

Скінуўся я з печы,

 Пабіў сабе плечы.

Охаю, уздыхаю,

Рэдзькі жадаю.

         Гаспадар кажа:

—  Вырві сабе рэдзьку, толькіне рві карэньчыкі

 Ясь падыходзіць да градкі — к канцу чаргі   дзяцей — ipвe рэдзьку, якая сядзіць апошняй.

А рэдзькі сядзяць на градцы, моцна трымаюцца адна за адну ды пасмейваюцца над Ясем:

Ножкі у Яся тоненькія,

 Ручкіў Яся слабенькія!

    Нарэшце Ясь паднатужыўся, злаўчыўся i вырваў адну рэдзьку.

         Пачаў Ясь з градкі другую рэдзьку цягнуць. Ды сілы ў яго няшмат. А рэдзькіi гаспадар над iм пасмейваюцца.

         Тут Ясь заве   на дапамогу першую рэдзьку:

— Ідзі, мая рэдзька, на дапамогу!

         Падбягае да яго рэдзька, пачынаюць яны разам цяг­нуць. I кожная рэдзька, якую яны з градкі вырвуць, дапамагае рваць наступную.

         I так працягваецца да таго часу, пакуль на градцы нiчога не застанецца.

         Правілы гульні: дзіця-Ясь мае права цягнуць толькі апошняе ў радзе дзіця-рэдзьку, абхапіўшы яго рукамі за пояс.

Вяроўка-змейка

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць хуткасць рэакцыі, спрыт i каардынацыю рухаў.

         Апісанне гульні: на зямлі рысуюць вялікі круг, вакол якога садзяцца ўсе дзеці. За кругам ходзіць водзячы. Нечакана ён выдае на сярэдзіну круга вяроўку-змейку. Усе бягуць, імкнучыся як мага хутчэй стаць на яе. Каму месца не хопіць, выбывае з гульні.

         Правілы гульні:   нельга   штурхаць   іншых,   імкнучыся  стаць на вяроўку; водзячы, кідаючы змейку ў круг, паступова робіць яе карацейшай да таго часу, пакуль на яе зможа стаць толькі адзін удзельнік, які i становіцца водзя-чым.

 

Круг-кола

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць у лоўлі мяча, пападанніiм у вертыкальную цэль, развіваць дакладнасць рухаў.

         Aпicaннe гульні: адзін з удзельнікаў гульні — водзячы. Ён бярэ мяч і, стукаючы iм аб зямлю, гаворыць:

Я гарлачык выпycцiў

 Аб падлогу яго разбіў.

 Раз, два, тры,

Яго, Каця, лаві!

Адразу ж пасля гэтых слоў водзячы моцна стукае мя­чом аб зямлю, а дзіця, імяякога было названа ў пecнi, ловіцьмяч i адбягае ўбок.

Усе падымаюць pyкi, утвараючы над галавой кола-круг, i гавораць:

Роза, бяроза, зялёны луг.

                                      Кінь мячык у круг!

Дзіця з мячом адказвае:

Роза, бяроза, лілея, мак.

                                      Мячык я аддаю так!—

i кідае мяч, імкнучыся трапіць каму-небудзь з дзяцей у счэпленыя над галавой pyкi.

         Правілы гульні: каму трапіць мяч укруг-кола, той водзіць.

 

Церамок

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць у пападанні мячом у рухомую цэль, ва ўменні дзейнічаць хутка i дакладна.

         Апісанне гульні: кожны ўдзельнік гульні, акрамя водзячага, рысуе сабе маленькі кружок — церамок. Водзячы, стоячы ўбаку, падкідвае мяч угару. У гэты час усе дзеці мяняюцца церамкамі — перабягаюць з кружка ў кружок. Водзячы ловіць мяч i кідае ў дзіця, якое не паспела перабегчы i заняць церамок. Калі мяч трапіць у яго, водзячы становіцца ў свабодны церамок, а няспрытнае дзіця ідзе вадзіць.

         Правілы гульні: нельга кідаць мяч у irpaкa, які паспеў заняць  церамок;  дзіця,  якое  стукнулі  мячом,  становіцца новым водзячым.

 

Вядзьмар

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць ва ўменні пападаць мячом у рухомую цэль, развіваць дакладнасць рухаў, вакамер.

         Апісанне гульні: дзеці рысуюць на зямлі вялікі круг. У сярэдзіне круга робяць невялікую ямку, у якую кладуць мяч. Аднаго з iгpaкoў выбіраюць ведзьмаром. Астатнія дзеці падыходзяць да ямы з мячом. Вядзьмар назначае, каму з дзяцей выбіваць мяч.

Пасля гэтага ўсе бягуць, а названае дзіця бярэ мяч iкідае яго ва ўцекачоў. Дзіця, у якога трапілі мячом, выходзіць з круга. Вядзьмар бярэ мяч, зноў кладзе яго ў ям­ку i назначае новага выбівалу.

         Правілы гульні:усе дзеці павінны знаходзіцца каля ямы з мячом да таго часу, пакуль вядзьмар не назначыць выбівалу. Вядзьмар мае права назначыць выбівалай тое дзщя, якое стаіць далека ад ямы з мячом.

Пошта

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі бегу, уменне хутка арыентавацца ў навакольных абставінах. Развіваць памяць, мысленне.

         Апісанне гульні: усе, хто гуляе, выбіраюць сабе назву беларускага горада ці сяла i становяцца ў круг, не трымаючыся за pyкi. Аднаму з дзяцей завязваюць вочы, ён выходзщь на сярэдзіну круга i называе два гарады. Дзеці, якія маюць гэту назву, павінны памяняцца месцамі перабегчы ціха, каб той, хто стаіць у крузе, не чуў, дзе перабягаюць, i не злавіўix. Каліён зловіць аднаго з тых, хто перабягае, то становіцца на яго месца. Злоўленаму завяз­ваюць вочы, i ён становіцца ў сярэдзіну круга. Гульня пачынаецца зноў.

         Правілы гульні:дзіця, якое стаіць у цэнтры круга, павінна ведаць назвы гарадоў i сёлаў, што выбралі дзеці; мяняцца мecцaмi дзеці павінны перабягаючы цераз круг, а не са знадворнага боку яго.

 

У арла

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі кідання ў цэль, садзейнічаць развіццю вакамера, дакладнасці рухаў, развіваць спрыт, сілу.

         Апісанне гульні: на пень цi зямлю ставяць цурку i на адлегласці 5 м ад яе праводзяць рысу, за ей праз кожны метр праводзяць яшчэ пяць рыс. Каля кожнай рысы ставяць цацку — птушку i даюць ей назву: каля першай— верабей, далей — кулік, курыца, варона, каршун, арол.

      Удзельнікі гульні з першай рысы пачынаюць кідаць біту (роўную палку даўжынёй у адзін метр) у цурку. 3 той рысы, адкуль irpoк не саб'е цурку, ён атрымлівае мянушку: верабей, кулік, курыца i г. д. Пераможцам у гэтай гульні з'яуляецца той, хто з самай далёкай рысы саб'е цурку.

         Правілы гульні: на наступную рысу дзіця можа пераходзщь толькі тады, калі збіта цурка з папярздняй лініі.

 

 

 

 

 

У млын

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць сілу, спрыт, вынослівасць. Выхоўваць пачуццё калектывізму.

         Апісанне гульні: дзеці ўтвараюць круг. На сярэдзіну яго выходзяць тры пары. Яны становяцца адзін да аднаго спіной i моцна счэпліваюць pyкi, сагнутыя у локцях. Дзеці, што стаяць у крузе, павольна рухаюцца ўправы бок i спяваюць:

Млынарня на горцы

Крыламі махае,

Крыламі махае,

Зерне працірае.

Сама не глытае,    

                                   Другі хлеб выпякае.

         У час спеваў дзеці, што знаходзяцца ў сярэдзіне круга, імітуюць колы млына: адзін нахіляецца, другі ў гэты час абапіраецца на cniнy таварыша i падымае нori. Гульня працягваецца да таго часу, пакуль адна з пар не спыніцца.

         Правілы гульні: у сярэдзіну круга павінны выйсці дзеці аднолькавай фізічнай падрыхтоукі.

 

Не сыдзі з цуркі

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць сілу, спрыт, каардынацыю рухаў. Вы­хоўваць смеласць.

         Aпicaннe гульні: двое становяцца адзін супраць аднаго на пастаўленыя цуркі. Бяруць абедзвюма рукамі за канцы вяроўку. 3 воклічамі: «Цягніі палатно, будзе тоўстае!»— цягнуць адзін аднаго да сябе, стараючыся саштурхнуць з цурак.

         Правілы гульні: прайграе той, хто страціць раўнавагу i дакранецца нагой да зямлі.

 

Сляпы музыкант

(сярэднi дашкольны узрост)

         Задача: развіваць увагу на   слых,   памяць,   мысленне, фантазію.

         Апісанне гульні: усе дзеці становяцца ў круг. Аднаму з ix завязваюць вочы i даюць у pyкi палачку. Гэта — сляпы музыкант, ён дакранаецца палачкай да каго-небудзь з дзяцей. Дзіця, да якога музыкант дакрануўся палачкай, падае голас: пішчыць, гудзе, імкнецца змяніць голас, каб сляпы музыкант не здагадаўся, хто гэта. Калі музыкантадгадае, хто падаў голас, той дае на сярэдзіну круга, i гульня працягваецца з новым музыкантам.

         Правілы гульні: калі дзіця-музыкант тры разы не пазнае, хто падаваў голас, ён выбывае з гульні.

 

 

 

 

 

Золата

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць хуткасць рэакцыі, спрыт, вытрымку, назіральнасць.

         Aпicaннe гульні: дзеці садзяцца ў рад. Адно дзіця — водзячы. Ён дзеліць золата, непрыкметна хаваючы яго ў ру­ках каго-небудзь з дзяцей. Потым водзячы адыходзщь на 3 — 4 крокіi крычыць: «Золата, да мяне!»

Той, у каго схавана золата, павінен усхапіцца i бегчы да водзячага. Але ўсе ўважліва сочаць адзін за адным і імкнуцца  затрымаць irpaкa з золатам. Калі iгpaкy не ўдаецца выскачыць з рада, гульня пачынаецца спачатку, кожны застаецца на сваім месцы. Калі ж irpaкy з золатам удаецца вырвацца, ён становіцца вядучым, а вядучы займае яго месца. Гульня працягваецца.

         Правілы гульні: дзеці не павінны падаваць выгляду, што золата ўix няма.

 

Вугольчык

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць сілу, спрыт, каардынацыю рухаў, вытрымку.

         Aпicaннe гульні: дзеці выбіраюць маці i чорта. Усе са­дзяцца ў рад, а маці бярэ вугольчык, абыходзіць ycix дзя­цей i кожнаму гаворыць: «На табе»—i аддае вугольчык аднаму з дзяцей. Чорт адгадвае, каму маці дала вуголь­чык. Калі ён адгадае, то дзіця застаецца з маці, але ады­ходзіць убок i ў гульні не ўдзельнічае. Калі не адгадае, то дзіця, у якога быў вугольчык, ідзе да чорта. Затым маці зноў раздае вугольчык, а чорт адгадвае. Калі застаецца з рада толькі адно дзіця, маці пытаецца ў чорта: «Адгадай,у маткіцiў дзіцяткі?» Калі чорт адгадае, то гэтае дзіця ён зaбipae.

         Пасля гэтага ўсе irpaкi бяруць палку ці вяроўку. 3 аднаго канца якой становіццца маці са свaiмi дзецьмі, а з другога — чорт са свaiмi дзецьмі Кожны імкнецца перацягнуць палку на свой бок. Хто перацягне, той i выйграе.

         Правілы гульні: дзеці, якім не дастаўся вугольчык, да канца гульнінi адным рухам не павінны паказваць гэтага.

 

Чараўнік

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць ва ўменні імітавацьдзеянні дарослых, развіваць узгодненасць рухаў, памяць.

         Aпicaннe гульні: дзеці выбіраюць чараўнікa. ён садзіцца i чакае дзяцей, якія, адышоўшы ўбок, дамаўляюцца, што будуць рабіць, напрыклад, збіраць ягады, купацца ў рацэ i інш.

Потым яны ідуць да чарауніка i гавораць:

—  Добры дзень, чараушк!

 Чараунік адказвае:

—  Добры дзень, мілыя дзеткі!  Дзе вы былі?

Дзеці адказваюць:

—  У лесе!— i пачынаюць паказваць тое, што яны дамовiлicя рабіць.

Дзеці паказваюць, а чараўнік павінен адгадацъ. Калі адгадае, дзеці ад яго ўцякаюць, а ён ловщь ix. Каго зловіць, той становіцца чараўніком, а ранейшы чараўнік ідзе да дзяцей. Гульня пачынаецца спачатку.

         Правілы гульні: pyxiўcix дзяцей павінны мець аднолькавы характар; чараўнік мае права лавіць дзяцей толькi на адзначаным месцы.

 

Схавай рукі

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць спрыт, хуткасць, рэакцыю, увагу, назіральнасць. Выхоўваць смеласць.

         Aпicaннe гульні: тыя, што гуляюць, бяруць доўгую вя­роўку, завязваюць яе канцы i становяцца ў круг, трымаючыся pyкaмi за вяроўку. Адзін з irpaкoў — водзячы становіцца ў круг i стараецца хутка стукнуць каго-небудзь па руках. Кожны з irpaкoy імкнецца заўважыць намер водзя­чага i спяшаецца адразу ж прыняць свае pyкi з вяроўкі.

         Правілы гульні:водзячы павінен увесь час рабіць падманныя pyxi, каб дзеці не здагадаліся, у якімнапрамку ён будзе бегчы па кругу.

 

Шавец

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі хуткага бегу, развіваць увагу, дакладнасць рухаў.

         Апісанне гульні: нёкалькі irpaкoy становяцца ў адзін рад. Апошні трымае ў руках ручнік i пытаецца:

—  А дзе шаўцы?

—  На тым канцы!— кажуць яму.

Ен бяжыць у другі канец, імкнучыся ўдарыць ручніком irpaкa, што стаіць першым. Той не чакае гэтага, а ўцякае ад яго. Калі ўцекача паспелі ўдарыць, ён становіцца водзячым, i гульня пачынаецца спачатку.

         Правілы гульні:калі водзячы не запляміць уцекача, ён атрылівае штрафное ачко, колькасць якіх падлічваецца ў канцы гульні.

 

Лавіць куры

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць нaвыкi бегу з лоўляй i выкрутамi. Развіваць спрыт, вынослівасць, настойлівасць.

         Апісанне гульні:

         Дзеці выбіраюць пеўня, усе астатнія — куры, ён расстаўляе pyкii гоніць курэй пад печ:

—  Кыш пад печ, кыш пад печ...

 Потым певень пытае:

—  А колькі вас ёсць?

—  Колькі у лесе дроў!

Куры разбягаюцца, а певень ловіць ix. Пасля ўсе садзяцца на лаву, певень скручвае пытку з хусткі або ручніка. 3 кожнай курыцай у яго адбываецца размова:

—  На чым сядзіш?

—  На ганачку.

—  За што трымаешся?

—  За клямачку.

—  А што гэта збоку?

—  Бочка.

—  А што ў бочцы?

—  Мёд.

—  А каму есці?

—  Мне, а пеўню нос у смале.

Тады певень б'е пыткай курыцу, тая ўцякае i хаваецца. Калі ж курыца на пытанне «Каму есці?» адказвае: «Пeвень, для цябе мядок»,— ён яе не чапае, а пераходзщь да наступнай.

         Правілы гульні: певень павінен лавіць курэй на абмежаванай плошчы.

 

Лясь, лясь, уцякай!

(малодшы дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі бегу, мяняючы тэмп i напрамак. Развіваць спрыт, хуткасць.

         Апісанне гульні: дзеці ходзяць па пляцоўцы, збіраюць кветкі, плятуць вянкі. Некалькі дзяцей выконваюць ролю конікаў, яны стаяць у баку на некаторай адлегласці ад дзяцей. На словы:

Лясь, лясь, уцякай!

 Цябе конi стопчуць.

 А я коней не баюся

                                     Па дарозе пракачуся —

дзеці ўцякаюць, конікі скачуць на палачцы i імкнуцца дагнаць ix.

Пры паўторы гульні дзеці i конікi мяняюцца ролями.

         Правілы гульні: уцякаць патрэбна толькі пасля слова «пакачуся», irpoк, якога дагоніць конік, часова выбывае з гульні.

 

У масла

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: выпрацоўваць уменне адбіваць палкай драўляны шар, а таксама забіваць яго ва ўмоўленае месца. Развіваць дакладнасць рухаў, вакамер.

         Апісанне гульні: дзеці капаюць невялікія ямкіпа акружнасщ круга, а ў цэнтры вялікую ямку, якая называецца маслам. Потым яны мераюцца па палцы, каму быць маткай, а каму — палявым, icцi у поле пасвіць свінню. На адлегласці 20 м ад круга дзеці ставяць драўляны шар (мяч), які называецца свіннёй. Матка з ycixciл б'е палкаю па шары, каб ён заляцеў як мага далей. Палявы знаходзіць яго i гоніць да масла. Дзеціi матка стаяць, упёршыся cвaiмi палкамі ў ямкі, i вартуюць масла. Як толькі палявы падгоніць свінню блізка да масла, хто-небудзь з дзяцей або матка дабіваюць яе палкай. Калі ў час гэтага ўдару палявы зоймесваёю палкай ямку, што апусцела, яе гаспадар робіцца палявым, а палявы займае яго месца.

Калі ж палявому, нягледзячы на вартавых, удаецца загнаць свінню ў масла, то ў поле ідзе матка, i гульня па­чынаецца спачатку.

         Правілы гульні:адбіваць драўляны шар дзеці павінны ў той час, калі ён знаходзіцца каля ix ямкі, або недалёка ад яе; матка мае права адбіць шар тады, калі ён знаходзіцца каля «масла».

 

Што poбiш?

(сярэднi дашкольны узрост)

         Задача: развіваць памяць, кемлівасць, увагу. Выпрацоўваць каардынацыю рухаў.

         Aпicaннe гульні: дзеці выбіраюць гаспадыню i, стаўшы ўкруг, рысуюць вакол сябе кружкі. Гаспадыня абыходзщь irpaкoў, задае кожнаму работу, напрыклад пячы хлеб, варыць абед, пілаваць дровы, касіць сена i г. д. Дзеці пастукваюць палачкай па свайму кружку i ўвесь час гавораць, якую работу яны выконваюць. Даўшы кожнаму заданне, гаспадыня становіцца у сярэдзіне круга i гаворыць:

— А цяпер будзем усе забіваць цвікі!

Праз некаторы час яна загадвае iмпілаваць, затым стругаць i г. д. Дзеці абавязаны выконваць усё, што за­гадвае гаспадыня. Даўшы некалькі заданняў, гаспадыня паказвае прутком на аднаго з irpaкoyi нечакана пытаецца: «Што poбiш?»

     Ігрок павінен адразу ж назваць работу, якую яму даручылі ў пачатку гульні, пасля чаго гаспадыня дае yciм новыя заданні. Перамагае той, хто hiразу не памыліўся.

         Правілы гульні: на пытанне: «Што poбiш?”— irpoк па­вінен назваць работу, якую яму даручылі ў пачатку гульнi. Калі irpoк памыліўся, ён павінен адгадаць загадку, якую яму загадваюць.

 

Нос, нос, нос, лоб

(сярэднi дашкольны узрост)

Задача: развіваць хуткасць рэакцыю, увагу.

         Апісанне гульні: irpaкi утвараюць круг, пасярэдзіне вядучы. ён кажа: «Нос, нос, нос, лоб». На тры першых словы вядучы трымаецца за нос, а пры чацвёртым замест лба ён дакранаецца рукой да другой часткі галавы. Irpaкi павінны рабіць усё, як гаворыць, а не як робіць вядучы, i не даць сябе зблытаць. Хто памыліўся — выбывае з гульні.

         Правілы гульні:  дзеці павінны дакранацца рукой да той часткіцела, якую называе вядучы.

 

 

 

 

У сяло

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: пазнаёміць з назвамі беларускіх вёсак, развіваць памяць.

         Aпicaннe гульні:irpaкi выбіраюць гаспадара i паштальёна. Потым паштальён адыходзіць убок, а гаспадар дае ўciм назвы якіх-небудзь вёсак, населеных пунктаў. Падыходзіць паштальён.

— Бум-бум!

—  Хто ідзе?

—  Сам паштальён!

—  За чым?

—  За сялом!

—   Заякім?

Ігрок называе пэўную назву. Калі сярод дзяцей ёсць irpoк з такой назвай, ён замяняе паштальёна, а паштальён садзіцца на яго месца.

         Правілы гульні:  irpoк-паштальён павінен называць белapycкiя сёлы.

 

Кашка

(сярэднi дашкольны узрост)

         Задача: удасканальваць навыкі бегу па кругу. Развіваць увагу.

         Aпicaннe гульні:  дзеці выбіраюць вядучага «кашавара» i становяцца тварам у круг. Кашавар бяжыць за cпiнaмi дзяцей i непрыкметна падкідвае да ног каго-небудзь «лыжку» (хустачку, шышку, каменьчык). Пасля гэтага бяжыць яшчэ круг i падштурхоувае irpaкa, якому падкінута лыжка, гаворачы: «Кашку вары!» ігрок становіцца ў сярэдзіну круга, дзе павінен знаходзіцца да канца гульні. Калі irpoк заўважыць падкінутую яму лыжку, ён падымае яе i сам становіцца кашаварам. Па меры таго як дзеціідуць варыць кашку, круг звужаецца. Гульня заканчваецца, калі ў крузе застанецца не больш як чатыры irpaкi.

         Правілы гульні: irpaкi ў крузе. павінны заўважыць падкінутую лыжку, толькі паваротам галавы. Сыходзіць з месца забараняецца.

 

Кулюкушкі

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: практыкаваць ва уменні хутка арыентавацца ў навакольных умовах. Развіваць кемлівасць, увагу.

         Aпicaннe гульні: удзельнікі мераюцца па палцы i выбіраюць кулюкуванніка. ён садзіцца ў пэўным месцы i зажмурвае вочы. Астатнія ў гэты час хаваюцца. Праз некалькі мінут кулюкуваннік крычыць:

—  Цi год?

Калі хто не паспеў схавацца, адказвае:

—  Яшчэ не!

У адваротным выпадку ўсе маўчаць, каб не выдаць, хто дзе схаваўся.

Тады кулюкуваннік расплюшчвае вочы iідзе шукаць. Калі знойдзе каго-небудзь з irpaкoy, вядзе на тое месца, дзе кулюкуваў. Той павінен там застацца. Кулюкуваннікшукае астатніх i, калі ўcix знойдзе, кулюкуваць застаец­ца той, каго знайшоў першым.

         Правілы гульні:irpoк-кулюкуваннік павінен знайсці ўcix дзяцей, якія схаваліся, i прывесці ix на тое месца, дзе кулюкуваў.

 

Пацяг

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задача: развіваць сілу, каардынацыю рухаў. Выхоўваць пачуццё калектывізму, узаемадапамогі.

         Aпicaннe гульні: дзеці дзеляцца на дзве роўныя па сіле каманды, якія строяцца ў шарэнгі па адной лініі, спераду — дужэйшыя, ззаду — слабейшыя. Затым усе irpaкi бяруць адзін аднаго рукамі за пояс. Паміж камандамі на зямлю кладзецца невялікі прадмет — мета. Пасля гэтага першыя irpaкi каманд, стоячы над метай, гэтак жа бяруць адзін аднаго за пояс, i каманды пачынаюць павольна цягнуць кожная ў свой бок.

Выйграе каманда, якая здолее разарваць ланцуг другой каманды або перацягнуць яе цераз мету.

         Правілы гульні: дзеці кожнай каманды павінны моцна трымацца адзін за аднаго, каб не разарваўся ланцуг.

 

Пабелка

(старэйшы дашкольны узрост)

         Задачы: развіваць сілу, спрытнасць, волю да пepaмoгi.

         Aпicaннe гульні: на заснежанай пляцоўцы дзеці, узяўшыся за pyкi, ідуць па кругу, пасярэдзіне якога ляжыць вялікі камяк снегу.

         Па сігналу кожны гуляючы, упіраючыся нaгaмi, iмкнeцца штурхнуць таго, хто стаіць побач, на снегавы камяк, каб «пабяліць» яго (на адзенні «пабеленага» застаецца след ад снегу). Той irpoк, які дакрануўся да камяка, выбывае з гульні, а дзеці зноў бяруцца за рукі, i гульня працягваецца. Апошнія двое, што засталіся ў гульні, становяцца паабапал камяка i бяруцца за руки. Хто з ix «зацягне» праціўнiкa на камяк, той i выйграе.

         Правілы гульні: цягнуць праціўніка можна толькі за pукi. Апускаць рукі забараняецца.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Использованные источники

1. Шишкина, В. А. Подвижные игры для детей дошкольного возраста: пособие для педагогов учреждений дошк. образования / В. А.Шишкина, М. Н. Дедулевич. – Минск : Нац. ин-т образования, 2012. – 88 с.
2. Учебная программа дошкольного образования / Министерство образования Республики Беларусь. — 2­е изд. — Минск :Нац. ин­т образования; Аверсэв, — 416 с.

 

 

Консультация для родителей

" Белорусские народные игры в современном обществе"

История белорусских народных игр органически связана с историей народа, его трудом, бытом, верованиями и обычаями. В своей совокупности они синтезируют элементы фольклора, народного театра, трудового и воинского искусства. До настоящего времени в Белоруссии сохранилась большая группа игр с сельскохозяйственными и охотничьими сюжетами, которые с учетом некоторых поздних изменений могут быть отнесены к древнейшим славянским играм («Просо», «Редька», «Хорт», «Волк», «Крумкач» и др. В белорусских народных играх преобладают короткие перебежки, метания в цель и ловля предметов, силовая борьба. Организация игр несложна, и, как правило, для них не требуется специальных площадок. Целый ряд детских игр основан на соединении песни с движением. Это игры хороводные. В подобных играх действие осуществляется в ритме, словах и текстах, здесь ребенок драматизирует то, о чем поется в песне. Песня тесно связана с народной игрой. В играх раннего возраста трудно различить, где кончается песня и начинается игра. Песня постепенно переходит в подвижную игру.

Народная педагогика прекрасно определила последовательность игр от младенческих лет до зрелости. В то же время, народные игры очень гибки в возрастном отношении. Например, в “Жмурки”, “Кошки-мышки” и др. охотно играют дети младшего, старшего дошкольного и школьного возраста. Народные подвижные игры влияют на воспитание воли, нравственных чувств, развитие сообразительности, быстроты реакции, физически укрепляют ребенка. Через игру воспитывается чувство ответственности перед коллективом, умение действовать в команде. Вместе с тем, спонтанность игры, отсутствие дидактических задач делает эти игры привлекательными “свежими” для детей. По-видимому, такое широкое применение народных подвижных игр и обеспечивает их сохранность и передачу из поколения в поколение.

Игры издавна служили средством самопознания, здесь проявляли свои лучшие качества: доброту, благородство, взаимовыручку, самопожертвование ради других. Например, ловилки-догонялки: и ловкость развивают, и внимание настраивают, и скорость реакции улучшают. А специальные исследования показывают, что они еще и весьма благотворно действуют на формирование культуры общения.

Благодаря своей образности народные игры увлекают детей.  Случай, событие, которое составляет игру, ребенок эмоционально переживает. Детские игры полны смеха, радости и движения.

    Вожык і  мышы

Все дети вместе с игроками-мышами становятся в круг. Ежик—в центре круга. По сигналу все идут вправо, еж — влево. Игроки произносят слова:

Бяжыць вожык — тупу-туп,

Увесь калючы, востры зуб!

Вожык-вожык, ты куды,

 Ад якой бяжыш бяды?

После этих слов все останавливаются. По сигналу к ежу подходит один игрок и говорит:

Вожык ножкамі туп-туп!

Вожык вочкамі  луп-луп!

Чуе вожык — усюды ціш,

Чу!.. Скрабецца ў лісце мыш!

Еж имитирует движения: осторожно ходит, прислушивается. Мыши в это время бегают за кругом. Ведущий говорит:

Бяжы, бяжы, вожык,

Не шкадуй ты ножак,

Ты лаві сабе мышэй,

Не лаві нашых дзяцей!

    Мышки бегают по кругу, выбегая и за круг. Еж их ловит (пятнает).

Игроки быстро приседают и опускают руки. Мышка поймана: она в мышеловке. Таким образом, игра повторяется несколько раз.

Правила игры. Все действуют точно в соответствии с текстом. Еж пятнает мышей, слегка коснувшись их рукой. Запятнанная мышка сразу выходит из игры.

  Запляціся, пляцень!                                                                                           

Играющие делятся на две равные по силам команды — зайцы и плетень. Чертят две параллельные линии — коридор шириной 10— 15 см. Игроки-плетень, взявшись за руки, становятся в центре коридора, а зайцы — на одном из концов площадки. Дети-плетень читают: 

 Заяц, заяц не хадзі,

Ў  гародзе не блудзі!

Пляцень, заплятайся,

Зайцы лезуць, спасайся!

 При последнем слове зайцы бегут к плетню и стараются разорвать его или проскочить под руками играющих. Зайцы, которые проскочили, собираются на другом конце коридора, а тем, кого задержали, говорят:

«Ідзі  назад, у лес, асінку пагрызі!» И они выбывают из игры. Дети-плетень поворачиваются лицом к зайцам и читают:

У лес заяц паскакаў,

Нас пляцень уратаваў.

Игра повторяется, пока не переловят всех зайцев. После этого меняются ролями.

 Правила игры. Побеждает та группа, которая переловит всех зайцев при меньшем количестве запевов.

Ліскі     

Играющие по договоренности или по жеребьевке выбирают лиса — ведущего и, построившись в круг диаметром 10—20 м, кладут возле себя лисок. Лис подходит к одному из играющих и говорит: 

 — Дзе быў?

— У лесе.

— Каго злавіў?

— Ліску.

— Аддай ліску маю.

— За так не аддаю.

— А за што — скажы сам.

— Як абгоніш, дык аддам.

 После этого они бегут в противоположные стороны по кругу. Хозяином лиски становится тот, кто займет свободное место в кругу, лисом — игрок, который остался.

Пярсцёнак

   Играющие стоят по кругу, держат руки впереди лодочкой. Выбирается один ведущий. В руках у ведущего лежит небольшой блестящий предмет (это может быть колечко, фантик из фольги). Ведущий идет по кругу и каждому как будто кладет колечко в руки. При этом он говорит: 

Вось па крузе я іду, 

Усім пярсценачак кладу,

Мацней ручкі заціскайце

Ды глядзіце, не зявайце.

 Одному из детей он незаметно кладет колечко, а потом выходит из круга и говорит: «Пярсценачак, пярсценачак, выйдзі на ганачак!» Тот, у которого в ладошках окажется колечко, выбегает, а дети должны постараться задержать его, не выпустить из круга. Правила игры. После слов: «Пярсценачак, пярсценачак, выйдзі на ганачак!»— все игроки должны успеть быстро взяться за руки, чтобы не выпустить игрока с колечком в руке из круга.

У Мазаля

Участники игры выбирают Мазаля. Все остальные отходят от Мазаля и договариваются, что будут ему показывать, после чего идут к Мазалю и говорят: 

 — Здравствуй, дедушка Мазаль —

З дліннай белай барадой,

 З чорнымі вачамі, з белымі вусамі!

 — Дзеткі, дзеткі! Дзе вы былі?

Дзе вы былі? Што рабілі?

 — Дзе мы былі, вам не скажам,

 Што рабілі — пакажам!

 Все делают те движения, о которых договорились заранее. Когда дед Мазоль отгадает, играющие разбегаются, а дед ловит их.

Правила игры. Дед Мазаль выбирает себе на замену самого быстрого, ловкого игрока.

Жмуркі

Все идут, приплясывая и напевая какую-нибудь песенку, и ведут игрока-кота с завязанными глазами. Как приведут к двери, ставят его на порог и велят взяться за ручку, а потом все вместе (хором) нараспев начинают такой разговор с котом: 

 — Кот, кот! На чым стаіш?

— На дубе!

— За што трымаешся?

— За сук!

— Што на суку?

— Вуллі!

— Што ў вуллях?

— Мед!

— Каму  ды каму?

— Мне ды сыну майму!

— А нам што?

— Гліны на лапаце!

Тут все начинают тормошить кота и поют песенку:

Кот, кот Апанас,

Ты лаві  тры гады нас!

Ты лаві  тры гады нас,

Не развязваючы глаз!

  Как только пропоют последние слова, разбегаются в разные стороны. А кот Апанас принимается ловить играющих. Все вертятся вокруг кота, дразнят его: то дотронутся до него пальцем, то дернут за одежду.

 Правила игры. Ловить и разбегаться можно только после слов: «Не развязывая глаз!» Осаленный временно выходит из игры.

Рэдзькі

Пан стоит где-нибудь вдалеке, а хозяин остается с редьками. Редьки садятся на траву одна за другой, обхватив обеими руками того, кто сидит впереди. Они поют:

 Мы на градачцы сядзім,

Ды на сонейка глядзім!

Мы сядзім, сядзім, сядзім!

Мы глядзім, глядім, глядзім!

 А хозяин перед грядками похаживает. Вдруг издалека слышится:

Дзінь-дзілінь!

Дзінь-дзілінь!

Дзінь-дзілінь!

Это пан на лошади (на палочке) верхом едет. Он подъезжает к грядке, объезжает ее два-три раза, потом останавливается и спрашивает: «Ці дома хазяін?» Хозяин отвечает: «Дома! А хто там?» Пан говорит: «Сам пан!» Хозяин спрашивает: «Што табе трэба?» Пан говорит:

Мая пані на печы ляжала.

Звалілася з печы,

Пабіла плечы.

Вохае, уздыхае —

Рэдзькі жадае.

Дай мне рэдзькі!

Хозяин отвечает:

Рэдзька яшчэ маленькая:

З курыную галоўку.

Прыязджай заўтра!

 Пан поехал домой. Через некоторое время он опять приезжает к огороду и спрашивает то же самое. Хозяин глянул на грядку и говорит:

Рэдзька яшчэ маленькая:

З гусіную  галоўку.

Прыязджай заўтра, тады дам!

 Пан поскакал обратно. Через некоторое время снова приезжает и говорит то же самое. Хозяин отвечает: «Цяпер мая рэдзька вырасла з конскую галоўку!»

Пан спрашивает: «А можна вырваць рэдзьку?» Хозяин говорит: «Можна! Цягні сам, якую хочаш!»

 Пан подходит к редьке и дергает ту, которая сидит последней. А редька крепко сидит да посмеивается над ним:

Ножкі ў пана таненькія,

Ручкі ў пана слабенькія!

 Пан все дергает, а выдернуть нет силы. А редьки с хозяином над ним посмеиваются, произнося те же слова.

Наконец, пан поднатужился, изловчился, выдернул редьку и отвел туда, где стоит его лошадь. Потом подходит к хозяину и опять спрашивает: «А можна мне яшчэ рэдзьку?» «Можна, цягні!» — разрешает хозяин. Пан сам выдернуть не может и зовет первую редьку. Начинают они вместе тянуть. Вытянули еще одну! Потом они стали вытягивать все редьки по очереди. И каждая редька, которую он из грядки выдернет, становится за предыдущими редьками гуськом. Так продолжается до тех пор, пока на грядке ничего не останется. Пан садится на коня и уезжает вместе с редьками.

 Правила игры. Выдергивать редьку можно только с разрешения хозяина.

Грушка

Играющие берутся за руки, образуя круг, в середине которого становится мальчик или девочка. Это и будет грушка. Все ходят вокруг грушки по кругу: 

 Мы пасадзім грушку — Вось так, вось так!

Няхай наша грушка         Расце, расце

Вырастай ты, грушка,     Вось такой вышыні;

Вырастай ты, грушка,      Вось такой шырыні;

Вырастай ты, грушка,    Вырастай у добры час!

Патанцуй, Марылька,     Пакружыся ты для нас!

А мы гэту грушку  Усе шчыпаць будзем.

Ад нашай Марылькі   Уцякаць будзем!

 Грушка в середине круга должна изображать все то, о чем поется в песне: танцевать, кружиться. На слова «Вось такой вышыні» дети поднимают руки вверх, а на слова «Вось такой шырыні» разводят их в стороны. Когда поют: «А мы гэту грушку усе шчыпаць будзем», все приближаются к грушке, чтобы дотронуться до нее, и быстро убегают, а грушка ловит кого-нибудь.

Анкета для родителей

«Организация подвижных игр дома»

1.Ф.И. ребёнка

2.Как часто Вы занимаетесь спортом совместно с ребёнком?

• Часто
• Редко
• Совсем не занимаемся

3. Как вы объясните понятие «подвижная игра»?
4. В какие подвижные игры Вы играли в детстве?
5. Знаете ли Вы подвижные игры, которые подходят для детей среднего дошкольного возраста (4-5 лет)?

• Да
• Нет

6. Играете ли Вы со своим ребёнком в подвижные игры дома, на прогулке, на отдыхе?

• Да
• Нет

7. Если играете то, в какие игры?
8. Нужна ли Вам консультация педагога по данной теме?

• Да
• Нет

• Анкета для воспитателей
• Удовлетворяет ли Вас то, как играют сегодня дети?
• Какие виды игр преобладают в группе?
• На Ваш взгляд, занимает ли сюжетно-ролевая игра должное место в жизни детей? Почему?
• Каково значение сюжетно-ролевой игры в жизни дошкольника?
• Должен ли педагог принимать участие в организации сюжетно-ролевой игры? Если да, то в чем будет заключаться эта работа?
•  
•  
• Вносят ли дети новые линии развития сюжета в «вечные» темы сюжетных игр, например, «семья», «школа», «больница»? Что может являться мотивом такого обогащения игры?
•  
•  
• Как Вы заботитесь о создании игровой обстановки?
•  
•  
• Что, по Вашему мнению, не хватает для обогащения сюжетно-ролевых игр?
•  
•  
• Что Вам необходимо для достижения достаточного уровня организации сюжетно-ролевой игры?
•  
•